شرایط ندادن مهریه به زن

مهریه به زن تعلق نمی گیرد یا مقدار آن کاهش می یابد در شرایط قانونی خاصی نظیر بطلان عقد نکاح، فسخ نکاح پیش از نزدیکی، فوت یکی از زوجین قبل از تعیین مهریه و نزدیکی، طلاق قبل از نزدیکی (نصف مهریه)، بخشیدن مهریه توسط زن، یا بذل مهریه در طلاق خلع و مبارات. این موارد، استثنائات مهمی بر اصل کلی مالکیت زن بر مهریه هستند و درک آن ها برای هر دو طرف ازدواج ضروری است.

مهریه یکی از ارکان مهم و بحث برانگیز در نظام حقوقی و خانواده ایران محسوب می شود که از زمان عقد نکاح، حق شرعی و قانونی زن شناخته می شود. با این حال، تصورات رایج و گاهی نادرستی در جامعه وجود دارد که مهریه تحت هر شرایطی به زن تعلق می گیرد یا برعکس، مرد می تواند به بهانه های مختلف از پرداخت آن شانه خالی کند. هدف از نگارش این مقاله، بررسی دقیق و جامع تمامی شرایط قانونی است که در آن ها مهریه به زن تعلق نمی گیرد یا مقدار آن کاهش می یابد. این اطلاعات، با استناد به مواد قانونی مرتبط در قانون مدنی ایران، برای رفع ابهامات، اصلاح باورهای غلط و ارائه راهنمایی اولیه و معتبر برای تمامی افرادی که به دنبال درک این موضوع حساس حقوقی هستند، تدوین شده است.

اصل کلی: مهریه به محض عقد نکاح حق زن است (ماده ۱۰۸۲ قانون مدنی)

در قانون مدنی ایران، مهریه به عنوان یک حق مالی مستقل و شرعی برای زن شناخته می شود که به محض جاری شدن صیغه عقد نکاح، زن مالک آن می شود و می تواند هرگونه تصرفی که بخواهد در آن انجام دهد. این موضوع در ماده ۱۰۸۲ قانون مدنی به صراحت بیان شده است: «به محض عقد، زن مالک مهر می شود و می تواند هر نوع تصرفی که بخواهد در آن بنماید.» این بدان معناست که حتی قبل از شروع زندگی مشترک یا وقوع نزدیکی، زن حق مطالبه مهریه خود را دارد. مهریه ممکن است به صورت «عندالمطالبه» (به محض درخواست زن) یا «عندالاستطاعه» (هنگامی که مرد توانایی مالی برای پرداخت آن را داشته باشد) تعیین شود، اما در هر دو حالت، اصل مالکیت زن بر مهریه پابرجاست و این حق از زمان عقد ایجاد می شود.

این اصل، سنگ بنای تمامی مسائل مربوط به مهریه است و موارد عدم تعلق یا کاهش مهریه، همگی استثنائاتی بر این قاعده کلی محسوب می شوند که قانون گذار برای شرایط خاصی پیش بینی کرده است. در واقع، مرد نمی تواند به صرف خواست خود از پرداخت مهریه خودداری کند، مگر اینکه یکی از شرایط قانونی که در ادامه به تفصیل توضیح داده خواهد شد، محقق شود.

موارد قانونی عدم تعلق کامل یا جزئی مهریه به زن

همانطور که اشاره شد، با وجود اصل مالکیت زن بر مهریه، قانون مدنی ایران مواردی را پیش بینی کرده که در آن ها ممکن است مهریه به طور کامل یا جزئی به زن تعلق نگیرد. شناخت این موارد برای جلوگیری از سوءتفاهم ها و اختلافات حقوقی آتی بسیار حائز اهمیت است.

بطلان عقد نکاح و عدم نزدیکی (ماده ۱۰۸۹ قانون مدنی)

یکی از مهم ترین شرایطی که مهریه به زن تعلق نمی گیرد، زمانی است که عقد نکاح از ابتدا باطل باشد. بطلان عقد به معنای آن است که ازدواج از نظر قانونی یا شرعی صحیح نبوده و هیچگاه اعتبار حقوقی پیدا نکرده است. ماده ۱۰۸۹ قانون مدنی در این باره می گوید: «هرگاه عقد نکاح اعم از دائم یا منقطع باطل بوده و نزدیکی واقع نشده باشد، زن حق مهر ندارد و اگر مهر را گرفته باشد، شوهر می تواند آن را استرداد نماید.»

مصادیق بطلان عقد متعددند؛ برای مثال، ازدواج با محارم نسبی یا سببی، ازدواج زن در زمان عده، ازدواج مردی که چهار همسر دائم دارد با زن پنجم، یا ازدواج در صورتی که یکی از زوجین در حالت مستی یا بیهوشی به عقد رضایت داده باشد. نکته حیاتی در این ماده، قید «و نزدیکی واقع نشده باشد» است. به این معنی که اگر عقد باطل بوده اما نزدیکی بین زوجین رخ داده باشد، قانون حکم به تعلق مهرالمثل می دهد، زیرا در این حالت، زن به گمان صحت عقد، خود را در اختیار مرد قرار داده و ضرری به او وارد شده است که باید جبران شود. بنابراین، عدم تعلق کامل مهریه در بطلان عقد، صرفاً مشروط به عدم وقوع رابطه زناشویی است.

فسخ نکاح قبل از نزدیکی (ماده ۱۱۰۱ قانون مدنی)

فسخ نکاح با طلاق متفاوت است و در مواردی رخ می دهد که یکی از طرفین به دلیل وجود عیوب خاصی در طرف مقابل، حق به هم زدن عقد را پیدا می کند. ماده ۱۱۰۱ قانون مدنی به این موضوع می پردازد: «هرگاه عقد نکاح قبل از نزدیکی به جهتی فسخ شود، زن حق مهر ندارد مگر در صورتی که موجب فسخ عنن باشد که در این صورت با وجود فسخ نکاح، زن مستحق نصف مهر است.»

عیوب موجبات فسخ نکاح برای مرد شامل «عنن» (ناتوانی جنسی)، «خصاء» (اختیار نداشتن به آمیزش) و «مقطوع الآلت» (قطع بودن آلت) می شود. برای زن نیز عیوبی چون «قرن» (غده استخوانی در فرج)، «جذام»، «برص»، «افضاء»، «زمین گیری» و «نابینایی هر دو چشم» که در زمان عقد وجود داشته و مرد از آن ها بی خبر بوده است، می توانند موجب فسخ نکاح شوند. همانطور که ماده قانونی صراحتاً بیان می کند، اگر فسخ نکاح قبل از نزدیکی اتفاق بیفتد، زن حق مهریه ندارد. تنها استثنای این قاعده، فسخ نکاح به دلیل «عنن» بودن مرد است که در این صورت زن مستحق نصف مهریه خواهد بود، زیرا عنن، عیبی مختص مرد است که به نقص در ایفای وظایف زناشویی مربوط می شود.

فوت یکی از زوجین قبل از تعیین مهریه و قبل از نزدیکی (ماده ۱۰۸۸ قانون مدنی)

یکی دیگر از شرایط خاص که در آن مهریه به زن تعلق نمی گیرد، زمانی است که فوت یکی از زوجین رخ داده باشد، اما دو شرط اساسی دیگر نیز محقق شده باشند: اول اینکه مهریه در عقد تعیین نشده باشد، و دوم اینکه نزدیکی نیز بین زوجین واقع نشده باشد. ماده ۱۰۸۸ قانون مدنی مقرر می دارد: «اگر یکی از زوجین قبل از تعیین مهر و قبل از نزدیکی بمیرد، زن مستحق هیچ گونه مهری نمی باشد.»

این ماده به وضوح بیان می کند که در صورت فوت زن یا مرد قبل از اینکه مهریه به طور رسمی در عقدنامه یا پس از آن تعیین شود و همچنین قبل از وقوع اولین نزدیکی، حق مهریه برای زن ایجاد نمی شود. این وضعیت با حالتی که مهریه تعیین شده باشد و یکی از زوجین فوت کند، تفاوت اساسی دارد؛ در آن حالت مهریه حق زن محسوب می شود و حتی پس از فوت مرد نیز زن می تواند مهریه خود را از ترکه (اموال باقیمانده) مرد مطالبه کند. همچنین اگر مهریه تعیین نشده باشد ولی نزدیکی واقع شده باشد، زن مستحق مهرالمثل خواهد بود. بنابراین، برای عدم تعلق مهریه به دلیل فوت، هر دو شرط (عدم تعیین مهر و عدم نزدیکی) باید همزمان وجود داشته باشند.

طلاق قبل از نزدیکی (ماده ۱۰۹۲ قانون مدنی)

زمانی که طلاق بین زوجین قبل از وقوع نزدیکی رخ می دهد، وضعیت مهریه دچار تغییر می شود. این یکی از مهم ترین مواردی است که مهریه به طور کامل به زن تعلق نمی گیرد، بلکه مقدار آن به نصف کاهش می یابد. ماده ۱۰۹۲ قانون مدنی در این باره تصریح دارد: «هرگاه شوهر قبل از نزدیکی زن خود را طلاق دهد، زن مستحق نصف مهر خواهد بود و اگر شوهر بیش از نصف مهر را قبلاً داده باشد، حق دارد مازاد از نصف را عیناً یا مثلاً یا قیمتاً استرداد کند.»

این ماده نشان می دهد که حتی اگر مهریه به طور کامل به زن پرداخت شده باشد، در صورت وقوع طلاق پیش از نزدیکی، مرد می تواند نصف مبلغ پرداخت شده را پس بگیرد. این حکم به منظور جبران نرسیدن زوجین به هدف کامل ازدواج و ایجاد تعادل مالی بین آن هاست.

در صورتی که مهریه در عقد تعیین نشده باشد و طلاق قبل از نزدیکی صورت گیرد، به زن «مهرالمتعه» تعلق می گیرد. مهرالمتعه، مبلغی است که با توجه به وضعیت مالی مرد و متناسب با حال او (و نه وضعیت زن) توسط دادگاه تعیین و به زن پرداخت می شود.

این وضعیت با مهرالمثل (که در صورت عدم تعیین مهریه و وقوع نزدیکی پرداخت می شود) متفاوت است و نشان دهنده تفاوت های ظریف در قوانین مهریه است.

بخشیدن (ابراء) تمام یا بخشی از مهریه توسط زن

یکی از راه هایی که مهریه به زن تعلق نمی گیرد، بخشش آن توسط خود زن است. این عمل که در اصطلاح حقوقی «ابراء ذمه» نامیده می شود، به این معناست که زن با رضایت کامل و اختیار خود، تمام یا بخشی از مهریه را به همسرش می بخشد. برای صحت ابراء ذمه، شرایط زیر باید احراز شود:

1. رضایت کامل: زن باید با اراده آزاد و بدون هیچ گونه اکراه، اجبار یا فشاری مهریه خود را ببخشد. هرگونه بخشش تحت فشار، فاقد اعتبار قانونی است.
2. عاقل و بالغ بودن: زن در زمان بخشش مهریه باید از اهلیت قانونی برخوردار باشد، یعنی عاقل و بالغ باشد.
3. شفافیت: بخشش می تواند به صورت شفاهی یا کتبی باشد، اما بهتر است برای جلوگیری از اختلافات آتی، به صورت رسمی (مثلاً با تنظیم سند اقرارنامه در دفتر اسناد رسمی یا اقرار در دادگاه) ثبت شود.

نکته مهم این است که پس از بخشش مهریه (ابراء ذمه)، این عمل «غیرقابل برگشت» است. یعنی زن نمی تواند بعداً از بخشش خود پشیمان شده و مهریه بخشیده شده را دوباره مطالبه کند. این موضوع از اصول فقهی و حقوقی مربوط به ابراء ذمه نشأت می گیرد که آن را یک عمل قاطع و لازم الاجرا می دانند. بنابراین، زنانی که قصد بخشش مهریه خود را دارند، باید با آگاهی کامل از تبعات حقوقی آن و با مشاوره وکیل متخصص اقدام به این کار کنند.

طلاق خلع و مبارات (بذل مهریه)

طلاق خلع و مبارات، دو نوع طلاق بائن هستند که در آن ها زن برای رهایی از زندگی مشترک و گرفتن طلاق، مالی را به شوهر می بخشد. در این موارد نیز مهریه به زن تعلق نمی گیرد، زیرا زن با اراده خود از آن صرف نظر می کند.

• طلاق خلع: این نوع طلاق زمانی رخ می دهد که زن به دلیل کراهت و نفرت از شوهرش، حاضر می شود تمام یا بخشی از مهریه خود را (یا مال دیگری را) به او ببخشد تا مرد راضی به طلاق شود. مبنای طلاق خلع، کراهت زن است.
• طلاق مبارات: در طلاق مبارات، کراهت و نفرت «متقابل» است؛ یعنی هم زن و هم مرد از یکدیگر کراهت دارند و برای جدایی به توافق می رسند. در این حالت نیز زن مالی (که معمولاً مهریه یا بخشی از آن است) به مرد می بخشد.

در هر دو نوع طلاق خلع و مبارات، بذل مهریه (بخشش آن) نقش اساسی در وقوع طلاق دارد. اگر زن مهریه خود را ببخشد، دیگر نمی تواند آن را مطالبه کند. با این حال، یک استثناء مهم وجود دارد: اگر زن در زمان عده (مدت زمانی پس از طلاق که زن نمی تواند ازدواج کند و معمولاً سه طهر است) از بذل خود «رجوع» کند، یعنی از بخشش مهریه پشیمان شود و آن را پس بگیرد، طلاق از نوع بائن به طلاق رجعی تبدیل شده و مرد نیز حق رجوع به زندگی مشترک را پیدا می کند. در این صورت، مهریه مجدداً قابل مطالبه خواهد بود.

باورهای غلط و سوالات پرتکرار در مورد عدم تعلق مهریه

در جامعه، تصورات نادرست و باورهای غلطی درباره مهریه و شرایط عدم تعلق آن وجود دارد که می تواند منجر به مشکلات حقوقی و سوءتفاهم های جدی شود. در این بخش، به بررسی و اصلاح برخی از این باورها و پاسخ به سوالات پرتکرار می پردازیم.

آیا خیانت زن باعث از بین رفتن حق مهریه می شود؟

یکی از رایج ترین باورهای غلط در جامعه این است که اگر زن مرتکب خیانت شود، حق مهریه خود را از دست می دهد. پاسخ قاطع به این سوال «خیر» است. خیانت زن به هیچ وجه باعث از بین رفتن حق مهریه او نمی شود.

مهریه یک حق مالی است که به محض عقد نکاح برای زن ایجاد می شود و از سایر مسائل اخلاقی یا رفتاری او کاملاً جداست. قانون مدنی ایران، خیانت یا ارتکاب اعمال ناشایست از سوی زن را به عنوان یکی از شرایط ندادن مهریه به زن به رسمیت نمی شناسد. حتی اگر زن مرتکب جرم زنا یا رابطه نامشروع شود و این موضوع در دادگاه به اثبات برسد، این مسئله صرفاً می تواند مجازات کیفری برای او به دنبال داشته باشد، اما هیچ تأثیری بر حق او برای دریافت مهریه نخواهد داشت. مهریه کماکان به او تعلق می گیرد و مرد موظف به پرداخت آن است، مگر اینکه یکی از شرایط قانونی ذکرشده در بالا (مانند بطلان یا فسخ عقد بدون نزدیکی یا بخشش مهریه توسط خود زن) محقق شده باشد.

آیا عدم تمکین زن باعث عدم تعلق مهریه می شود؟

باور غلط دیگر این است که عدم تمکین زن (یعنی عدم انجام وظایف زناشویی یا زندگی مشترک) موجب می شود که مهریه به زن تعلق نگیرد. پاسخ به این سوال نیز «خیر» است.

عدم تمکین زن، هرچند که می تواند پیامدهای حقوقی برای او داشته باشد، اما باعث ساقط شدن حق مهریه نمی شود. مهریه، همانطور که پیشتر گفته شد، با نفس عقد نکاح به ذمه مرد ثابت می شود و حق مالی مستقل زن است. عدم تمکین زن ممکن است بر حقوق دیگری مانند «نفقه» (هزینه زندگی) تأثیر بگذارد و در صورت اثبات عدم تمکین خاص و عام، زن از دریافت نفقه محروم شود؛ اما این موضوع هیچ ارتباطی با مهریه ندارد و مرد همچنان موظف به پرداخت مهریه است. حتی اگر زن بدون دلیل موجه از زندگی با همسر خودداری کند و مرد دعوای الزام به تمکین را در دادگاه مطرح کند و حکم تمکین نیز صادر شود، باز هم حق مهریه زن پابرجاست.

آیا مهریه در طلاق توافقی همیشه باید پرداخت شود؟

در طلاق توافقی، وضعیت مهریه کاملاً به توافق زن و مرد بستگی دارد. این یک باور غلط است که حتماً در طلاق توافقی باید مهریه به طور کامل پرداخت شود یا اصلاً پرداخت نشود. زوجین می توانند در مورد نحوه پرداخت مهریه به صورت کاملاً آزادانه توافق کنند.

این توافق می تواند شامل موارد زیر باشد:

• بخشش تمام مهریه توسط زن.
• بخشش بخشی از مهریه توسط زن.
• پرداخت تمام مهریه توسط مرد به صورت نقدی یا اقساط.
• توافق بر روی زمان بندی و شرایط خاص برای پرداخت مهریه.
• تبدیل مهریه به مال دیگر.

در واقع، طلاق توافقی فرصتی است برای زوجین تا با مذاکره و رسیدن به یک تفاهم مشترک، پرونده طلاق را با کمترین چالش و زمان ممکن به پایان برسانند و تصمیم گیری درباره مهریه نیز بخشی از این توافق جامع خواهد بود. بنابراین، هیچ قاعده کلی مطلقی برای پرداخت مهریه در طلاق توافقی وجود ندارد و همه چیز به اراده و رضایت زوجین بستگی دارد.

تفاوت مهرالمثل و مهرالمتعه چیست؟

دو مفهوم «مهرالمثل» و «مهرالمتعه» از اصطلاحات حقوقی مهم در مبحث مهریه هستند که اغلب با یکدیگر اشتباه گرفته می شوند، اما هر یک در شرایط خاصی کاربرد دارند و مبنای تعیین آن ها متفاوت است. در ادامه، این دو مفهوم را در یک جدول مقایسه ای بررسی می کنیم.

عنوان	مهرالمثل	مهرالمتعه
تعریف	مهریه ای که در صورت عدم تعیین مهریه در عقد و وقوع نزدیکی، بر اساس جایگاه و شأن زن تعیین می شود.	مبلغی که در صورت عدم تعیین مهریه در عقد و وقوع طلاق قبل از نزدیکی، بر اساس وضعیت مالی مرد تعیین و به زن پرداخت می شود.
زمان تعلق	پس از عقد و بعد از وقوع نزدیکی، در صورتی که مهریه در عقد تعیین نشده باشد.	پس از عقد و در صورت وقوع طلاق قبل از نزدیکی، در صورتی که مهریه در عقد تعیین نشده باشد.
مبنای تعیین	شأن و جایگاه زن، وضعیت خانوادگی، تحصیلات، سن، وضعیت اجتماعی و عرفی زنان شبیه او.	وضعیت مالی مرد (تمکن مالی) و متناسب با حال او (دارا یا ندار بودن).
توسط چه کسی تعیین می شود؟	توسط دادگاه و با نظر کارشناس (هیئت داوری).	توسط دادگاه.
هدف	جبران ضرر زن بابت از بین رفتن بکارت و قرار گرفتن در وضعیت تأهل (به گمان صحت عقد).	پرداخت مبلغی به زن برای جلوگیری از ضرر و زیان او به دلیل طلاق زودهنگام و بدون مهریه معین.

همانطور که مشاهده می شود، هر دو در شرایط عدم تعیین مهریه در عقد به وجود می آیند، اما زمان و مبنای تعیین آن ها کاملاً متفاوت است. مهرالمثل در پی نزدیکی و بر اساس شأن زن، و مهرالمتعه در پی طلاق قبل از نزدیکی و بر اساس وضعیت مالی مرد تعیین می شود.

نتیجه گیری: آگاهی حقوقی، کلید حل چالش های مهریه

مهریه، به عنوان یک حق مالی مهم و قانونی برای زن، از لحظه انعقاد عقد نکاح بر ذمه مرد قرار می گیرد. با این حال، همانطور که در این مقاله به تفصیل بررسی شد، قانون مدنی ایران شرایط خاص و استثنائی را پیش بینی کرده است که در آن ها، مهریه به زن تعلق نمی گیرد یا مقدار آن کاهش می یابد. این موارد شامل بطلان عقد نکاح و عدم نزدیکی، فسخ نکاح قبل از نزدیکی، فوت یکی از زوجین قبل از تعیین مهریه و نزدیکی، طلاق قبل از نزدیکی که منجر به تعلق نصف مهریه می شود، و همچنین بخشش تمام یا بخشی از مهریه توسط خود زن (ابراء ذمه) و بذل مهریه در طلاق خلع و مبارات است.

همچنین، ضروری است که باورهای غلط رایج در مورد عدم تعلق مهریه، مانند تأثیر خیانت زن یا عدم تمکین او بر حق مهریه، تصحیح شوند. این موارد، حق مالی زن بر مهریه را ساقط نمی کنند و مهریه به عنوان یک دین مستقل، کماکان باید پرداخت شود. پیچیدگی مسائل حقوقی مرتبط با مهریه و تفاوت های ظریف بین مفاهیمی مانند مهرالمثل و مهرالمتعه، نشان دهنده اهمیت آگاهی دقیق از قوانین است.

با توجه به حساسیت و پیچیدگی های حقوقی مربوط به مهریه، توصیه اکید می شود که پیش از هرگونه اقدام یا تصمیم گیری، به ویژه در شرایط بحرانی مانند طلاق یا فسخ نکاح، حتماً با یک وکیل متخصص خانواده مشورت نمایید. تفسیر دقیق قوانین، احراز شرایط و دفاع از حقوق شما در محاکم قضایی نیازمند دانش و تجربه حقوقی کافی است.

سوالات متداول

1. اگر زن درخواست طلاق کند، مهریه به او تعلق می گیرد؟

بله، درخواست طلاق از سوی زن به خودی خود باعث از بین رفتن حق مهریه او نمی شود. مهریه حق قانونی زن است و حتی اگر او خواهان طلاق باشد، همچنان می تواند مهریه خود را مطالبه کند، مگر اینکه در چارچوب طلاق خلع یا مبارات، مهریه را در ازای طلاق ببخشد یا شرایط قانونی دیگری برای عدم تعلق مهریه فراهم باشد.

2. آیا بعد از فوت همسر، مهریه به زن تعلق می گیرد؟

بله، در اکثر موارد، پس از فوت همسر، مهریه به زن تعلق می گیرد. مهریه به عنوان یک دین بر ذمه متوفی محسوب می شود و زن می تواند آن را از ترکه (اموال باقیمانده) همسر فوت شده خود مطالبه کند، حتی اگر ورثه دیگری وجود داشته باشد. تنها استثنا، زمانی است که فوت قبل از تعیین مهریه و قبل از نزدیکی رخ داده باشد.

3. در صورتی که مهریه در عقد تعیین نشده باشد، آیا زن حق مهریه دارد؟

بله، در صورتی که مهریه در عقد تعیین نشده باشد و نزدیکی بین زوجین واقع شده باشد، زن مستحق «مهرالمثل» است. مهرالمثل توسط دادگاه و با در نظر گرفتن شأن و جایگاه زن و عرف جامعه تعیین می شود. اما اگر مهریه تعیین نشده و نزدیکی نیز رخ نداده باشد و طلاق یا فوت اتفاق بیفتد، زن مستحق مهرالمتعه خواهد بود یا هیچ مهری به او تعلق نمی گیرد (در صورت فوت قبل از نزدیکی).

4. آیا مرد می تواند مهریه را در صورت اعتیاد همسرش نپردازد؟

خیر، اعتیاد زن به هیچ وجه دلیلی برای ندادن مهریه به زن از سوی مرد نیست. مهریه حق مالی زن است و اعتیاد همسر، حتی اگر از مصادیق عسر و حرج برای مرد باشد که به او حق طلاق دهد، باعث ساقط شدن حق مهریه زن نمی شود. مرد در هر صورت موظف به پرداخت مهریه است.

5. آیا بخشیدن مهریه توسط زن، قابل برگشت است؟

خیر، بخشیدن مهریه (ابراء ذمه) توسط زن، در صورتی که با رضایت کامل و اهلیت قانونی انجام شده باشد، یک عمل حقوقی غیرقابل برگشت است. زن پس از ابراء ذمه، نمی تواند از بخشش خود پشیمان شده و دوباره مهریه را مطالبه کند. تنها استثناء، رجوع به بذل در طلاق خلع و مبارات، آن هم در زمان عده است.

6. حداکثر میزان سکه برای وصول مهریه چقدر است؟

بر اساس قوانین جاری ایران، سقف ۱۱۰ سکه بهار آزادی برای اعمال ضمانت اجرای کیفری (حبس مرد) در مورد مهریه در نظر گرفته شده است. این بدان معناست که مرد صرفاً تا سقف ۱۱۰ سکه می تواند به دلیل عدم پرداخت مهریه زندانی شود. اما این محدودیت به معنای عدم تعلق مهریه بیش از ۱۱۰ سکه نیست؛ زن همچنان می تواند مهریه خود را (هر میزان که باشد) از طریق توقیف اموال و اموال آینده مرد مطالبه کند و این موضوع هیچ محدودیتی ندارد.