علائم آرتروز دست چیست؟

آرتروز دست : تعریف معرفی علمی و مکانیسم بیماری

آرتروز دست که با نام های استئوآرتریت دست یا آرتروز مفصلی دژنراتیو دست نیز شناخته می شود یک بیماری مزمن و پیشرونده است که مفاصل دست را تحت تأثیر قرار می دهد. این بیماری شایع ترین نوع آرتروز است و با تخریب غضروف مفصلی مشخص می شود. غضروف مفصلی بافتی لغزنده و انعطاف پذیر است که سطح استخوان ها را در مفاصل پوشانده و حرکت روان و بدون درد مفاصل را تسهیل می کند. در آرتروز غضروف به تدریج فرسوده و تخریب می شود به طوری که استخوان های زیرین غضروف به هم نزدیک شده و با یکدیگر ساییده می شوند. این فرآیند منجر به درد التهاب سفتی و محدودیت حرکت در مفاصل آسیب دیده می شود.

در آرتروز دست معمولاً مفاصل بین انگشتی (مفاصل دیستال و پروگزیمال انگشتان) مفصل قاعده شست دست (مفصل کارپومتاکارپال اول) و مفاصل مچ دست درگیر می شوند. علت دقیق آرتروز دست به طور کامل شناخته نشده است اما ترکیبی از عوامل ژنتیکی افزایش سن آسیب های قبلی به مفاصل دست و عوامل مکانیکی (مانند استفاده بیش از حد از دست) در بروز و پیشرفت آن نقش دارند. آرتروز دست می تواند به طور قابل توجهی کیفیت زندگی افراد را تحت تأثیر قرار دهد زیرا انجام فعالیت های روزمره مانند باز و بسته کردن در نوشتن آشپزی و حتی نگه داشتن اشیاء را دشوار و دردناک می سازد.

علائم و نشانه های آرتروز دست : از درد تا تغییر شکل مفاصل

علائم آرتروز دست می توانند از خفیف تا شدید متغیر باشند و به تدریج با گذشت زمان بدتر شوند. در مراحل اولیه بیماری ممکن است علائم تنها به صورت دوره ای و پس از فعالیت زیاد دست ظاهر شوند اما با پیشرفت بیماری علائم به طور مداوم تر و شدیدتر احساس می شوند. مهم ترین علائم و نشانه های آرتروز دست عبارتند از :

درد : علامت اصلی و آزاردهنده آرتروز دست

درد شایع ترین و مشخص ترین علائم آرتروز دست چپ است. این درد معمولاً به صورت درد عمقی و مبهم توصیف می شود که در مفاصل آسیب دیده احساس می شود. درد آرتروز دست معمولاً با حرکت و استفاده از دست تشدید شده و با استراحت و بی حرکتی تا حدودی تسکین می یابد. در مراحل اولیه درد ممکن است فقط هنگام انجام فعالیت های خاص مانند باز کردن در شیشه مربا یا چرخاندن دستگیره در احساس شود اما با پیشرفت بیماری درد می تواند حتی در حالت استراحت نیز وجود داشته باشد و مانع از خواب راحت شود.

نوع درد نیز می تواند متفاوت باشد. برخی افراد درد را به صورت سوزش یا خنجر زدن توصیف می کنند در حالی که برخی دیگر درد را کوفتگی یا فشار در مفاصل دست می دانند. شدت درد نیز متغیر است و می تواند از درد خفیف و قابل تحمل تا درد شدید و ناتوان کننده باشد. در برخی موارد درد ممکن است به صورت دوره ای و با شعله ور شدن بیماری (flare-up) تشدید شود و سپس به طور موقت کاهش یابد.

خشکی و سفتی مفاصل : به ویژه در صبح ها و پس از بی حرکتی

خشکی و سفتی مفاصل یکی دیگر از علائم رایج آرتروز دست است. این سفتی معمولاً در صبح ها پس از بیدار شدن از خواب یا پس از دوره های طولانی بی حرکتی (مانند نشستن طولانی مدت یا تماشای تلویزیون) بیشتر احساس می شود. مدت زمان سفتی صبحگاهی در آرتروز دست معمولاً کمتر از ۳۰ دقیقه است که این یک تفاوت مهم با آرتریت روماتوئید است که در آن سفتی صبحگاهی معمولاً طولانی تر است.

خشکی مفاصل در آرتروز دست ناشی از تجمع مایع مفصلی و التهاب در مفاصل آسیب دیده است. با حرکت دادن مفاصل این خشکی به تدریج کاهش می یابد اما دوباره پس از دوره های بی حرکتی بازمی گردد. سفتی مفاصل می تواند انجام فعالیت های روزمره را دشوار کند به ویژه فعالیت هایی که نیاز به حرکات ظریف دست و انگشتان دارند.

تورم مفاصل : نشانه ای از التهاب و آسیب به غضروف

تورم مفاصل در آرتروز دست معمولاً به صورت تورم خفیف و موضعی در اطراف مفاصل آسیب دیده ظاهر می شود. این تورم ناشی از التهاب بافت های اطراف مفصل و تجمع مایع مفصلی است. تورم ممکن است به لمس حساس باشد و پوست روی مفصل متورم ممکن است گرم و قرمز به نظر برسد اگرچه قرمزی و گرمی شدید در آرتروز دست معمولاً کمتر از آرتریت های التهابی مانند آرتریت روماتوئید دیده می شود.

تورم در آرتروز دست می تواند به صورت متناوب باشد و در دوره های شعله ور شدن بیماری تشدید شود و سپس کاهش یابد. تورم مزمن مفاصل می تواند منجر به تغییر شکل تدریجی مفاصل شود.

کاهش دامنه حرکتی : محدودیت در انجام حرکات دست و انگشتان

کاهش دامنه حرکتی یکی از پیامدهای مهم آرتروز دست است که می تواند به طور قابل توجهی عملکرد دست را مختل کند. با پیشرفت آرتروز و تخریب غضروف حرکت مفاصل دست و انگشتان محدودتر می شود. این محدودیت می تواند به دلیل درد سفتی تورم و همچنین تغییرات ساختاری در مفاصل (مانند تشکیل استخوان اضافی به نام استئوفیت) ایجاد شود.

کاهش دامنه حرکتی می تواند انجام فعالیت های روزمره مانند بستن دکمه های لباس باز کردن قوطی ها نوشتن و حتی نگه داشتن اشیاء را دشوار کند. افراد مبتلا به آرتروز دست ممکن است متوجه شوند که نمی توانند انگشتان خود را به طور کامل خم یا راست کنند یا چرخش مچ دست آن ها محدود شده است.

گره های هبردن و گره های بوشار : نشانه های اختصاصی آرتروز دست

گره های هبردن و گره های بوشار از نشانه های مشخص و اختصاصی آرتروز دست هستند. این گره ها برجستگی های استخوانی کوچک و سفت هستند که در اطراف مفاصل انگشتان ایجاد می شوند.

• گره های هبردن در مفصل دیستال بین انگشتی (DIP) یعنی مفصل انتهایی انگشتان تشکیل می شوند. این گره ها معمولاً به صورت قرینه در هر دو دست ظاهر می شوند و می توانند باعث تغییر شکل انگشتان شوند.
• گره های بوشار در مفصل پروگزیمال بین انگشتی (PIP) یعنی مفصل میانی انگشتان تشکیل می شوند. گره های بوشار معمولاً کمتر از گره های هبردن شایع هستند و می توانند باعث ایجاد تورم و درد بیشتر در مفصل شوند.

تشکیل گره های هبردن و بوشار ناشی از رشد استخوان اضافی (استئوفیت) در اطراف مفاصل آسیب دیده است. این گره ها معمولاً دردناک نیستند اما می توانند باعث تغییر شکل ظاهری انگشتان و محدودیت حرکتی شوند.

تغییر شکل مفاصل : انحراف انگشتان و کجی مفاصل

با پیشرفت آرتروز دست تغییرات ساختاری در مفاصل می تواند منجر به تغییر شکل مفاصل شود. این تغییر شکل می تواند شامل انحراف انگشتان (به خصوص انحراف انگشت شست به سمت کف دست یا انحراف انگشتان به سمت انگشت کوچک) و کجی مفاصل باشد. گره های هبردن و بوشار نیز به تغییر شکل ظاهری انگشتان کمک می کنند.

تغییر شکل مفاصل در آرتروز دست معمولاً به تدریج و در طول زمان رخ می دهد. این تغییر شکل می تواند ناشی از تخریب غضروف رشد استخوان اضافی و تغییر در راستای استخوان ها و رباط های اطراف مفاصل باشد. تغییر شکل مفاصل نه تنها ظاهر دست را تحت تأثیر قرار می دهد بلکه می تواند عملکرد دست را نیز به شدت محدود کند.

سایر علائم : صدا دادن مفاصل ضعف عضلات و حساسیت به لمس

علاوه بر علائم اصلی ذکر شده آرتروز دست می تواند با علائم دیگری نیز همراه باشد از جمله :

• صدا دادن مفاصل (Crepitus) : هنگام حرکت دادن مفاصل آسیب دیده ممکن است صداهای ساییدگی تق تق یا خش خش شنیده شود. این صداها ناشی از ساییده شدن سطوح استخوانی به یکدیگر به دلیل از بین رفتن غضروف است.
• ضعف عضلات دست : آرتروز دست می تواند منجر به ضعف عضلات اطراف مفاصل آسیب دیده شود. این ضعف می تواند به دلیل عدم استفاده از دست به دلیل درد و محدودیت حرکت یا به دلیل تأثیر مستقیم آرتروز بر عضلات و اعصاب باشد.
• حساسیت به لمس : مفاصل آسیب دیده در آرتروز دست ممکن است به لمس حساس باشند. فشار دادن یا لمس کردن مفصل متورم می تواند باعث درد و ناراحتی شود.

روش های تشخیص علمی و پزشکی آرتروز دست

تشخیص آرتروز دست معمولاً بر اساس ترکیبی از معاینه فیزیکی شرح حال پزشکی بیمار و بررسی های تصویربرداری انجام می شود. هیچ آزمایش خون یا آزمایش آزمایشگاهی خاصی برای تشخیص آرتروز دست وجود ندارد اما آزمایش خون ممکن است برای رد سایر بیماری های مفصلی مانند آرتریت روماتوئید درخواست شود.

معاینه فیزیکی : بررسی علائم و نشانه های بالینی

در معاینه فیزیکی پزشک به دقت دست ها و انگشتان بیمار را بررسی می کند تا علائم و نشانه های آرتروز را شناسایی کند. این معاینه شامل موارد زیر است :

• بررسی مفاصل : پزشک مفاصل انگشتان مچ دست و قاعده شست را برای تورم گرمی قرمزی گره های هبردن و بوشار و تغییر شکل ظاهری بررسی می کند.
• ارزیابی دامنه حرکتی : پزشک دامنه حرکتی مفاصل دست و انگشتان را با خم و راست کردن چرخاندن و حرکت دادن آن ها در جهات مختلف ارزیابی می کند. محدودیت دامنه حرکتی می تواند نشانه ای از آرتروز باشد.
• لمس مفاصل : پزشک مفاصل را لمس می کند تا حساسیت به لمس صدا دادن مفاصل (کریپتوس) و وجود استخوان اضافی (استئوفیت) را بررسی کند.
• ارزیابی قدرت عضلات دست : پزشک قدرت عضلات دست را با درخواست از بیمار برای انجام حرکات خاص مانند گرفتن و فشردن اشیاء ارزیابی می کند.

شرح حال پزشکی : جمع آوری اطلاعات در مورد علائم و سابقه بیماری

شرح حال پزشکی نقش مهمی در تشخیص آرتروز دست دارد. پزشک از بیمار در مورد علائم زمان شروع علائم شدت علائم عوامل تشدید و تسکین دهنده علائم و سابقه پزشکی بیمار سؤال می پرسد. اطلاعاتی مانند سابقه خانوادگی آرتروز آسیب های قبلی به دست و شغل بیمار (به ویژه مشاغلی که نیاز به استفاده مکرر از دست دارند) نیز می تواند در تشخیص آرتروز دست مفید باشد.

بررسی های تصویربرداری : رادیوگرافی (اشعه ایکس) و سایر روش ها

رادیوگرافی (اشعه ایکس) مهم ترین روش تصویربرداری برای تشخیص آرتروز دست است. رادیوگرافی می تواند تغییرات ساختاری در مفاصل را نشان دهد از جمله :

• تنگی فضای مفصلی : کاهش فاصله بین استخوان ها در مفصل که نشان دهنده از بین رفتن غضروف است.
• تشکیل استئوفیت (خار استخوانی) : رشد استخوان اضافی در لبه های مفصل.
• اسکلروز زیر غضروفی : افزایش تراکم استخوان در زیر غضروف آسیب دیده.
• کیست های زیر غضروفی : حفره های کوچک پر از مایع در استخوان زیر غضروف.
• تغییر شکل و انحراف مفاصل.

در آرتروز دست رادیوگرافی معمولاً کافی است تا تشخیص را تأیید کند و شدت بیماری را ارزیابی کند. در برخی موارد ممکن است از روش های تصویربرداری پیشرفته تر مانند تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) یا سونوگرافی نیز استفاده شود. MRI می تواند تصاویر دقیق تری از بافت های نرم اطراف مفصل از جمله غضروف رباط ها و تاندون ها ارائه دهد. سونوگرافی می تواند برای ارزیابی التهاب مفاصل و وجود مایع مفصلی مفید باشد.

روش های درمانی آرتروز دست : دارویی پزشکی و بالینی

درمان آرتروز دست بر کاهش درد بهبود عملکرد دست و کند کردن پیشرفت بیماری متمرکز است. درمان آرتروز دست معمولاً شامل ترکیبی از روش های دارویی پزشکی و بالینی است. از آنجایی که آرتروز یک بیماری مزمن و پیشرونده است درمان آن معمولاً مادام العمر است و هدف اصلی مدیریت علائم و بهبود کیفیت زندگی بیمار است.

درمان های دارویی : مسکن ها داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی (NSAIDs) و داروهای موضعی

داروها نقش مهمی در مدیریت درد و التهاب آرتروز دست دارند. داروهای مورد استفاده برای درمان آرتروز دست عبارتند از :

• مسکن های ساده (مانند استامینوفن) : برای دردهای خفیف تا متوسط آرتروز دست مسکن های ساده مانند استامینوفن می توانند مؤثر باشند. استامینوفن درد را تسکین می دهد اما التهاب را کاهش نمی دهد.
• داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی (NSAIDs) : NSAIDs مانند ایبوپروفن ناپروکسن دیکلوفناک و سلکوکسیب برای کاهش درد و التهاب در آرتروز دست استفاده می شوند. NSAIDs می توانند به صورت خوراکی (قرص کپسول) یا موضعی (ژل کرم) تجویز شوند. مصرف طولانی مدت NSAIDs خوراکی می تواند عوارض جانبی گوارشی و قلبی عروقی داشته باشد بنابراین مصرف آن ها باید تحت نظر پزشک باشد. NSAIDs موضعی عوارض جانبی کمتری دارند و می توانند برای دردهای موضعی آرتروز دست مفید باشند.
• داروهای موضعی : کرم ها و ژل های موضعی حاوی کپسایسین (ماده فعال فلفل قرمز) یا داروهای ضدالتهابی موضعی می توانند برای تسکین درد موضعی آرتروز دست استفاده شوند. این داروها به طور مستقیم روی پوست ناحیه دردناک مالیده می شوند و عوارض جانبی سیستمیک کمتری دارند.
• کورتیکواستروئیدها : کورتیکواستروئیدها داروهای ضدالتهابی قوی هستند که می توانند به صورت خوراکی تزریقی (تزریق داخل مفصلی) یا موضعی (کرم پماد) برای درمان آرتروز دست استفاده شوند. تزریق کورتیکواستروئید به داخل مفصل می تواند به سرعت درد و التهاب را کاهش دهد اما اثر آن معمولاً موقتی است. مصرف طولانی مدت کورتیکواستروئیدهای خوراکی عوارض جانبی جدی دارد و معمولاً برای درمان آرتروز دست توصیه نمی شود.
• تزریق هیالورونیک اسید : هیالورونیک اسید یک ماده طبیعی است که در مایع مفصلی وجود دارد و به روان سازی و ضربه گیری مفاصل کمک می کند. تزریق هیالورونیک اسید به داخل مفاصل آسیب دیده دست می تواند به کاهش درد و بهبود عملکرد مفاصل کمک کند. اثر تزریق هیالورونیک اسید معمولاً چند ماه طول می کشد.

درمان های پزشکی و بالینی : فیزیوتراپی کاردرمانی و استفاده از وسایل کمکی

درمان های غیر دارویی نقش مهمی در مدیریت آرتروز دست دارند. این درمان ها شامل موارد زیر است :

• فیزیوتراپی : فیزیوتراپیست ها می توانند برنامه های تمرینی مخصوصی را برای بهبود قدرت انعطاف پذیری و دامنه حرکتی مفاصل دست و انگشتان طراحی کنند. تمرینات فیزیوتراپی می توانند به کاهش درد سفتی و بهبود عملکرد دست کمک کنند. فیزیوتراپیست ها همچنین می توانند از روش های درمانی مانند گرما و سرما درمانی اولتراسوند و تحریک الکتریکی عصب (TENS) برای تسکین درد و التهاب استفاده کنند.
• کاردرمانی : کاردرمانگران به بیماران مبتلا به آرتروز دست کمک می کنند تا فعالیت های روزمره خود را با درد و محدودیت حرکتی کمتری انجام دهند. آن ها می توانند وسایل کمکی و تطبیقی را توصیه کنند مانند ابزارهای بازکننده درب قوطی دستگیره های ضخیم تر برای قلم و مداد و آتل های حمایتی برای مفاصل دست. کاردرمانگران همچنین آموزش های لازم را در مورد محافظت از مفاصل تکنیک های صحیح انجام کارها و مدیریت درد به بیماران ارائه می دهند.
• استفاده از وسایل کمکی و آتل ها : استفاده از آتل های حمایتی برای مفاصل دست می تواند به کاهش درد سفتی و تورم و بهبود عملکرد دست کمک کند. آتل ها می توانند مفاصل را در وضعیت مناسب قرار داده و از حرکت بیش از حد آن ها جلوگیری کنند. انواع مختلفی از آتل ها برای آرتروز دست وجود دارد از جمله آتل های شبانه آتل های روزانه و آتل های انگشت. وسایل کمکی مانند ابزارهای بازکننده درب قوطی دستگیره های ضخیم تر و وسایل نگه دارنده اشیاء می توانند انجام فعالیت های روزمره را برای افراد مبتلا به آرتروز دست آسان تر کنند.

جراحی : آخرین گزینه در موارد شدید آرتروز دست

جراحی معمولاً آخرین گزینه در درمان آرتروز دست است و زمانی در نظر گرفته می شود که سایر روش های درمانی نتوانند درد را کنترل کنند و عملکرد دست را بهبود بخشند. انواع مختلفی از جراحی برای آرتروز دست وجود دارد از جمله :

• آرتروپلاستی (تعویض مفصل) : در آرتروپلاستی مفصل آسیب دیده با یک مفصل مصنوعی (پروتز) جایگزین می شود. آرتروپلاستی معمولاً برای مفاصل بزرگتر دست مانند مفصل قاعده شست و مفاصل مچ دست انجام می شود.
• آرترودز (خشک کردن مفصل) : در آرترودز استخوان های مفصل آسیب دیده به هم جوش داده می شوند تا مفصل بی حرکت شود. آرترودز می تواند درد را از بین ببرد و ثبات مفصل را افزایش دهد اما حرکت مفصل را محدود می کند. آرترودز معمولاً برای مفاصل کوچک تر انگشتان استفاده می شود.
• استئوتومی : در استئوتومی استخوان های اطراف مفصل برش داده شده و تغییر شکل داده می شوند تا راستای مفصل اصلاح شود و فشار روی غضروف کاهش یابد. استئوتومی معمولاً برای اصلاح تغییر شکل های مفصلی در آرتروز دست استفاده می شود.

انتخاب نوع جراحی بستگی به نوع مفصل آسیب دیده شدت آرتروز و شرایط بیمار دارد. جراحی آرتروز دست می تواند درد را به طور قابل توجهی کاهش دهد و عملکرد دست را بهبود بخشد اما مانند هر عمل جراحی دیگری خطرات و عوارض احتمالی دارد.

راهکارهای خانگی و توصیه های سبک زندگی برای مدیریت آرتروز دست

علاوه بر درمان های پزشکی راهکارهای خانگی و تغییرات سبک زندگی می توانند به مدیریت علائم آرتروز دست کمک کنند :

• استراحت : استراحت دادن به مفاصل آسیب دیده دست می تواند به کاهش درد و التهاب کمک کند. از انجام فعالیت هایی که درد را تشدید می کنند اجتناب کنید و در طول روز به دست خود استراحت دهید.
• گرما و سرما درمانی : استفاده از گرما و سرما می تواند به تسکین درد آرتروز دست کمک کند. کمپرس گرم می تواند به کاهش سفتی و درد مفاصل کمک کند در حالی که کمپرس سرد می تواند به کاهش تورم و التهاب کمک کند. می توانید از حمام آب گرم کیسه آب گرم یا پد گرمایشی برای گرما درمانی و از کیسه یخ یا بسته ژل سرد برای سرما درمانی استفاده کنید.
• ورزش های سبک : انجام ورزش های سبک و کم ضربه مانند پیاده روی شنا و دوچرخه سواری می تواند به حفظ سلامتی عمومی و کاهش فشار بر مفاصل دست کمک کند. تمرینات مخصوص دست و انگشتان که توسط فیزیوتراپیست توصیه می شوند نیز می توانند به بهبود قدرت و انعطاف پذیری مفاصل کمک کنند.
• تغذیه سالم : یک رژیم غذایی سالم و متعادل که سرشار از میوه ها سبزیجات غلات کامل و پروتئین های کم چرب باشد می تواند به حفظ وزن سالم و کاهش التهاب در بدن کمک کند. برخی مطالعات نشان داده اند که رژیم غذایی غنی از اسیدهای چرب امگا-۳ (موجود در ماهی های چرب روغن زیتون و گردو) ممکن است به کاهش التهاب در آرتروز کمک کند.
• مدیریت وزن : اضافه وزن و چاقی می تواند فشار بیشتری بر مفاصل دست وارد کند و علائم آرتروز را بدتر کند. کاهش وزن در صورت اضافه وزن می تواند به کاهش درد و بهبود عملکرد دست کمک کند.
• ترک سیگار : سیگار کشیدن می تواند التهاب را در بدن افزایش دهد و روند پیشرفت آرتروز را تسریع کند. ترک سیگار برای سلامت کلی بدن و بهبود علائم آرتروز دست توصیه می شود.
• تکنیک های مدیریت استرس : استرس می تواند درد آرتروز را تشدید کند. یادگیری تکنیک های مدیریت استرس مانند مدیتیشن یوگا و تنفس عمیق می تواند به کاهش استرس و بهبود تحمل درد کمک کند.

روش های پیشگیری و اقدامات لازم برای کاهش خطر آرتروز دست

اگرچه آرتروز دست به طور کامل قابل پیشگیری نیست اما اقداماتی وجود دارد که می توان برای کاهش خطر ابتلا به آن انجام داد :

• حفظ وزن سالم : حفظ وزن مناسب می تواند فشار بر مفاصل دست را کاهش داده و خطر ابتلا به آرتروز را کم کند.
• جلوگیری از آسیب به مفاصل دست : از آسیب رساندن به مفاصل دست خودداری کنید. هنگام انجام فعالیت هایی که ممکن است به دست آسیب برساند (مانند ورزش های پربرخورد کارهای سنگین) از وسایل محافظتی مانند دستکش های محافظ استفاده کنید.
• تکنیک های صحیح انجام کارها : هنگام انجام فعالیت های روزمره از تکنیک های صحیح استفاده کنید تا فشار کمتری به مفاصل دست وارد شود. به عنوان مثال به جای بلند کردن اشیاء سنگین با انگشتان از کل دست برای بلند کردن آن ها استفاده کنید.
• تقویت عضلات دست : تقویت عضلات دست می تواند به حمایت از مفاصل و کاهش فشار بر آن ها کمک کند. انجام تمرینات تقویتی منظم برای عضلات دست توصیه می شود.
• مراجعه زودهنگام به پزشک : در صورت مشاهده علائم اولیه آرتروز دست مانند درد سفتی و تورم مفاصل به پزشک مراجعه کنید. تشخیص زودهنگام و شروع درمان مناسب می تواند به کند کردن پیشرفت بیماری و بهبود کیفیت زندگی کمک کند.

نتیجه گیری علمی و کاربردی

آرتروز دست یک بیماری مزمن و پیشرونده است که با تخریب غضروف مفاصل دست مشخص می شود و علائم متنوعی از جمله درد خشکی سفتی تورم کاهش دامنه حرکتی و تغییر شکل مفاصل را ایجاد می کند. تشخیص آرتروز دست بر اساس معاینه فیزیکی شرح حال پزشکی و بررسی های تصویربرداری انجام می شود. درمان آرتروز دست بر مدیریت علائم بهبود عملکرد دست و کند کردن پیشرفت بیماری متمرکز است و شامل ترکیبی از درمان های دارویی پزشکی بالینی راهکارهای خانگی و تغییرات سبک زندگی است. اگرچه آرتروز دست قابل پیشگیری نیست اما با رعایت برخی اقدامات و توجه به سلامت مفاصل می توان خطر ابتلا به آن را کاهش داد. مدیریت آرتروز دست نیازمند صبر و پیگیری است اما با درمان مناسب و تغییرات سبک زندگی می توان علائم را کنترل کرد و کیفیت زندگی را بهبود بخشید.

پرسش و پاسخ های پرتکرار کاربران در مورد آرتروز دست

پرسش ۱ : آیا آرتروز دست درمان قطعی دارد؟

پاسخ : متأسفانه آرتروز دست درمان قطعی ندارد. آرتروز یک بیماری مزمن و پیشرونده است و در حال حاضر هیچ درمانی برای بازسازی غضروف تخریب شده وجود ندارد. با این حال درمان های موجود می توانند به طور مؤثری علائم آرتروز دست را کنترل کنند درد را کاهش دهند عملکرد دست را بهبود بخشند و پیشرفت بیماری را کند کنند. هدف اصلی درمان آرتروز دست مدیریت علائم و بهبود کیفیت زندگی بیمار است.

پرسش ۲ : آیا آرتروز دست ارثی است؟

پاسخ : بله عوامل ژنتیکی در بروز آرتروز دست نقش دارند. اگرچه آرتروز دست به طور مستقیم ارثی محسوب نمی شود اما افرادی که سابقه خانوادگی آرتروز دارند بیشتر در معرض خطر ابتلا به این بیماری هستند. ژن ها می توانند بر ساختار و عملکرد غضروف مفصلی تأثیر بگذارند و استعداد فرد به آرتروز را افزایش دهند. با این حال عوامل محیطی و سبک زندگی نیز در بروز آرتروز دست نقش دارند و تنها داشتن سابقه خانوادگی آرتروز به معنای ابتلای قطعی به این بیماری نیست.

پرسش ۳ : آیا ورزش برای آرتروز دست مضر است؟

پاسخ : خیر ورزش مناسب و اصولی برای آرتروز دست نه تنها مضر نیست بلکه بسیار مفید است. ورزش های سبک و کم ضربه مانند پیاده روی شنا و دوچرخه سواری می توانند به حفظ سلامتی عمومی و کاهش فشار بر مفاصل دست کمک کنند. تمرینات مخصوص دست و انگشتان که توسط فیزیوتراپیست توصیه می شوند نیز می توانند به بهبود قدرت انعطاف پذیری و دامنه حرکتی مفاصل کمک کنند. با این حال مهم است که از انجام ورزش های سنگین و پربرخورد که ممکن است به مفاصل دست آسیب برسانند خودداری شود. قبل از شروع هر برنامه ورزشی جدید مشورت با پزشک یا فیزیوتراپیست توصیه می شود.

تأکید مهم : اطلاعات ارائه شده در این مقاله جنبه عمومی دارند و نباید به عنوان جایگزین نظر پزشک متخصص تلقی شوند. در صورت داشتن هرگونه علامت یا نگرانی در مورد آرتروز دست حتماً به پزشک متخصص مراجعه کنید تا تشخیص دقیق و درمان مناسب برای شما تعیین شود.