محله عودلاجان در کجای تهران قرار گرفته است؟

محله عودلاجان، یکی از اصیل ترین و قدیمی ترین محله های تهران، در بخش مرکزی شهر تهران و در قلب منطقه ۱۲ شهرداری واقع شده است. این محله با موقعیت استراتژیک خود در همسایگی بازار بزرگ تهران و سایر نقاط تاریخی پایتخت، نقش پررنگی در شکل گیری هویت فرهنگی و اجتماعی شهر تهران ایفا کرده است. عودلاجان، با قدمتی که به دوران صفویه بازمی گردد، نه تنها یک نقطه بر روی نقشه نیست، بلکه روایتی زنده از تاریخ پایتخت است.

عودلاجان فراتر از یک نام، مجموعه ای از کوچه پس کوچه ها، خانه های تاریخی و بازارهای کوچک است که هر کدام داستان های ناگفته ای از گذشته پرفرازونشیب تهران را در خود جای داده اند. این محله که روزگاری محل زندگی بزرگان و مشاهیر تهران بوده، امروزه بافت تاریخی خود را حفظ کرده و به یکی از مقاصد اصلی علاقه مندان به تاریخ و فرهنگ پایتخت تبدیل شده است. شناخت موقعیت جغرافیایی و مرزهای این محله، دروازه ای برای ورود به دنیای غنی و پنهان آن است که در ادامه به تفصیل به آن می پردازیم.

موقعیت جغرافیایی محله عودلاجان: قلب تاریخی تهران

محله عودلاجان با نام های اودلاجان و لارجان نیز شناخته می شود و موقعیت آن در مرکز شهر تهران، منطقه ۱۲ شهرداری، از اهمیت بالایی برخوردار است. این محله به واسطه قرار گرفتن در مجاورت بافت تاریخی و بازار بزرگ، همواره یکی از نقاط کانونی فعالیت های اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی در طول تاریخ تهران بوده است. این موقعیت مرکزی، دسترسی به عودلاجان را از طریق شبکه های حمل ونقل عمومی تسهیل کرده و آن را به مقصدی قابل دسترس برای گردشگران و پژوهشگران تبدیل کرده است.

مرزهای دقیق محله عودلاجان

برای درک دقیق تر محدوده عودلاجان، می توان مرزهای چهارگانه آن را به شرح زیر توصیف کرد:

• شمال: خیابان امیرکبیر و خیابان سرچشمه، مرزهای شمالی این محله را تشکیل می دهند.
• جنوب: خیابان ۱۵ خرداد، که به میدان مولوی نزدیک است، مرز جنوبی عودلاجان را مشخص می کند.
• شرق: خیابان شهید مصطفی خمینی (سیروس سابق) و منطقه امامزاده یحیی در شرق محله قرار دارند.
• غرب: خیابان ناصرخسرو و مجاورت با عمارت تاریخی شمس العماره، مرزهای غربی عودلاجان را تعیین می کنند.

این مرزها، عودلاجان را در میان شریان های اصلی و تاریخی تهران قرار داده اند که این موضوع اهمیت آن را بیش از پیش نمایان می کند.

محله های فرعی عودلاجان

عودلاجان تنها یک محله نیست، بلکه مجموعه ای از محله های کوچک تر را در بر می گیرد که هر یک هویت و ویژگی های خاص خود را دارند. سه محله اصلی که زیرمجموعه عودلاجان محسوب می شوند عبارتند از:

• پامنار: یکی از قدیمی ترین بخش های عودلاجان است که به دلیل وجود مناره ای تاریخی در آن، به این نام مشهور شده است.
• ناصرخسرو: خیابانی تاریخی که علاوه بر نقش تجاری، میزبان بناهای قدیمی و جاذبه های فرهنگی بسیاری است.
• امامزاده یحیی: این محله به دلیل وجود بقعه امامزاده یحیی (ع) و چنار کهنسال آن، از اهمیت مذهبی و تاریخی ویژه ای برخوردار است.

شناخت این محله های فرعی به درک بهتر وسعت و تنوع بافت عودلاجان کمک می کند و نشان می دهد که چگونه یک محله می تواند مجموعه ای از خرده فرهنگ ها و تاریخ ها را در خود جای دهد.

نزدیکی به بازار بزرگ تهران

یکی از مهم ترین ویژگی های موقعیت جغرافیایی عودلاجان، نزدیکی مستقیم و ارتباط تنگاتنگ آن با بازار بزرگ تهران است. این همسایگی، عودلاجان را در طول تاریخ به قطب تجاری و اقامتی برای بازرگانان و خانواده های مرفه تبدیل کرده بود. هنوز هم بسیاری از گذرها و کوچه های عودلاجان به بازار بزرگ راه دارند و روح تجاری و زندگی روزمره بازار در این محله جریان دارد.

عودلاجان به دلیل نزدیکی به بازار بزرگ تهران، در طول تاریخ، قلب تپنده تجارت و فرهنگ در پایتخت بوده و بسیاری از بازرگانان و مشاهیر در این محله ساکن بوده اند.

راه های دسترسی به عودلاجان: سفری آسان به گذشته

دسترسی به محله عودلاجان تهران با توجه به موقعیت مرکزی آن، بسیار راحت است. استفاده از حمل ونقل عمومی، بهترین راه برای رسیدن به این منطقه تاریخی و تجربه اصیل آن بدون نگرانی از مشکلات ترافیک و جای پارک است.

دسترسی با مترو: بهترین و راحت ترین گزینه

مترو، سریع ترین و کارآمدترین وسیله برای رسیدن به عودلاجان است. چند ایستگاه مترو در نزدیکی این محله قرار دارند که دسترسی به آن را از نقاط مختلف شهر آسان می کنند:

• ایستگاه ۱۵ خرداد (خط ۱ مترو): این ایستگاه نزدیک ترین و راحت ترین مسیر دسترسی به عودلاجان را فراهم می کند. با پیاده شدن در این ایستگاه، تنها با یک پیاده روی کوتاه از طریق بازار بزرگ، می توان به قلب عودلاجان رسید. همچنین، امکان استفاده از وسایل نقلیه برقی (کالسکه یا خودروهای کوچک) در داخل بازار برای افراد مسن یا با محدودیت حرکتی وجود دارد.

• ایستگاه امام خمینی (خط ۱ و ۲ مترو): این ایستگاه نیز گزینه ای مناسب است، هرچند کمی فاصله بیشتری با عودلاجان دارد. از این ایستگاه می توان با کمی پیاده روی یا استفاده از وسایل نقلیه عمومی دیگر، به محله دسترسی پیدا کرد. مزیت این ایستگاه، امکان دسترسی به نقاط دیگر مرکز شهر و جاذبه های اطراف است.

• ایستگاه بهارستان (خط ۲ مترو): در صورتی که قصد بازدید از عمارت مسعودیه و مجلس شورای اسلامی را داشته باشید، این ایستگاه نیز در نزدیکی عودلاجان قرار دارد و می تواند مسیر مناسبی باشد.

اتوبوس و BRT

خطوط اتوبوسرانی و BRT نیز در خیابان های مرزی عودلاجان از جمله خیابان ۱۵ خرداد، ناصرخسرو و شهید مصطفی خمینی ایستگاه دارند. این خطوط گزینه های خوبی برای کسانی هستند که ترجیح می دهند با اتوبوس سفر کنند و به این محله دسترسی یابند. این مسیرها همچنین فرصتی برای مشاهده زندگی روزمره و بافت شهری تهران در طول مسیر را فراهم می آورند.

چالش های دسترسی با خودرو شخصی

استفاده از خودرو شخصی برای رسیدن به عودلاجان به شدت توصیه نمی شود. این منطقه در طرح ترافیک و طرح زوج و فرد قرار دارد و یافتن جای پارک مناسب در آن بسیار دشوار است. خیابان ها و کوچه های باریک محله، تردد با خودرو را با مشکل مواجه می کند و تجربه بازدید را ناخوشایند می سازد. برای تجربه بهتر و آرام تر از این محله تاریخی، بهترین گزینه استفاده از حمل ونقل عمومی است.

وجه تسمیه و تاریخچه عودلاجان: چرا این محله در اینجا شکل گرفت؟

درک تاریخچه محله عودلاجان و ریشه های نام آن، به شناخت عمیق تر چرایی اهمیت این منطقه در بافت شهری تهران کمک می کند. این محله، تنها یک جغرافیای مکانی نیست، بلکه نمادی از لایه های مختلف تاریخ و فرهنگ پایتخت ایران است.

ریشه های نام عودلاجان

درباره وجه تسمیه عودلاجان نظریه های مختلفی وجود دارد که هر یک از جنبه ای به این نام قدیمی می نگرند:

• او-دراجیدن-ان به معنی محل تقسیم آب: این نظریه با توجه به ارتفاع نسبی محله عودلاجان نسبت به نواحی جنوبی تهران و وجود سیستم های آبرسانی قدیمی، معتقد است که این منطقه محل تقسیم آب برای سایر محله ها بوده است. در زبان بومی تاتی (که در گذشته در شمیرانات و اطراف تهران رایج بوده)، او به معنی آب و دراجیدن به معنی بخش کردن است. این موقعیت، نقش حیاتی عودلاجان را در تأمین آب مناطق پایین دست نشان می دهد.

• عبدالله جان بر اساس لهجه کلیمیان: با توجه به حضور پررنگ جامعه کلیمیان (یهودیان) در این محله در طول تاریخ، برخی بر این باورند که نام عودلاجان برگرفته از نام عبدالله جان و تلفظ آن به لهجه کلیمی است.

• مناره آتش یا برج آتش: نظریه دیگری نیز وجود دارد که واژه عودلاجان را ترکیبی از عود (دگرشکل اوت یا آتش) و لاج (به معنای برج یا مناره) می داند. این نظریه به وجود یک مناره کهن باستانی در محله پامنار (از زیرمجموعه های عودلاجان) اشاره دارد که احتمالا علاوه بر کاربرد آیینی، به عنوان نشانه شهری و علامت شهر از دور استفاده می شده است.

این تنوع در نظریه های نامگذاری، خود نشان دهنده غنای فرهنگی و تاریخی عودلاجان است.

عودلاجان در بافت تهران قدیم

عودلاجان یکی از پنج محله اصلی تهران در دوره صفویه و قاجار بود، در کنار ارگ، سنگلج، بازار، و چال میدان. این محله از همان ابتدا به دلیل نزدیکی به بازار و مرکزیت شهری، به محله ای اعیان نشین و پررونق تجاری تبدیل شد. وجود خانه های باشکوه، باغ ها و عمارت های متعلق به مشاهیر و افراد سرشناس، گواهی بر این مدعاست.

یکی از ویژگی های بارز عودلاجان، تنوع مذهبی و قومی آن بود. در این محله، یهودیان، زرتشتیان و مسلمانان در کنار یکدیگر زندگی می کردند و هر کدام بافت فرهنگی خاص خود را داشتند. محله کلیمیان با کنیسه هایش و محله عرب ها، نمونه هایی از این تنوع فرهنگی هستند. همچنین، این محله به دلیل وفاداری به مذهب و روحانیت، دارای تعداد زیادی مسجد و مدرسه بود و بیشترین آمار روضه خوانی، زیارت نامه خوانی و تعزیه گردانی در آن به چشم می آمد.

تحولات و دگرگونی های عودلاجان

عودلاجان تا اواسط دوره پهلوی، اعتبار اجتماعی و کاربری مسکونی-اعیانی خود را حفظ کرد. اما پس از تحولات بزرگ اجتماعی و شهری در دهه های ۱۳۴۰ و ۱۳۵۰، به تدریج دچار دگرگونی شد. گسترش بی رویه بازار در تمامی اضلاع محله، فشار زیادی بر بافت مسکونی آن وارد آورد. بسیاری از خانه های قدیمی به انبار کالا تبدیل شدند و بخش هایی از محله که زمانی سرآب و اعیان نشین بود، رو به فرسودگی گذاشت. این روند، عودلاجان را از یک محله مسکونی-اعیانی به سمت کاربری های انبارداری و تجاری سوق داد و چالش هایی را برای حفظ میراث فرهنگی آن ایجاد کرد. با این حال، در سال های اخیر، تلاش هایی برای احیا و بازسازی بافت تاریخی این محله آغاز شده است تا دوباره شکوه گذشته آن نمایان شود.

گنجینه های پنهان عودلاجان: جاذبه های دیدنی و تاریخی

محله عودلاجان با وجود بافت تاریخی و کوچه های قدیمی خود، گنجینه ای از جاذبه های دیدنی و بناهای ارزشمند را در خود جای داده است. بازدید از این اماکن، فرصتی بی نظیر برای قدم زدن در تاریخ و آشنایی با فرهنگ و معماری تهران قدیم است.

خانه شهید مدرس

در دل کوچه های قدیمی عودلاجان، خانه ای تاریخی متعلق به سید حسن مدرس، سیاستمدار و مجتهد مشهور دوره مشروطه، قرار دارد. این خانه نه تنها محل زندگی شهید مدرس، بلکه مرکزی برای فعالیت های سیاسی، اجتماعی و فرهنگی او بوده است. معماری قاجاری این بنا با تزئیناتی چون گچ بری، حجاری، آجرکاری و گره چینی، نمونه ای از هنر اصیل ایرانی است. این خانه که اکنون به «دارالقرآن و خانه موزه شهید مدرس» تبدیل شده، فرصتی برای آشنایی با زندگی و مبارزات این شخصیت برجسته تاریخ ایران فراهم می کند. خانه شهید مدرس در چهارراه سرچشمه، گذر میرزا محمود وزیر یا کوچه شهید جاویدی، کوچه نصیرالدوله یا مدرس قرار دارد.

سرای کاظمی (خانه موزه تهران قدیم)

سرای کاظمی، یکی دیگر از خانه های قاجاری و از آثار ملی ایران، در محله امامزاده یحیی واقع شده است. این خانه که اکنون به «خانه موزه تهران قدیم» تغییر کاربری داده، سفر به گذشته تهران را برای بازدیدکنندگان میسر می کند. در این موزه، ماکت ها و عروسک هایی از مشاغل، آداب و رسوم و تحولات پوشش مردم تهران در ۱۵۰ سال گذشته به نمایش گذاشته شده است. همچنین، اشیا و ابزاری از دوران قاجار تا پهلوی اول و مجموعه ای از اسناد و کتاب های مرتبط با تاریخ تهران در اینجا نگهداری می شود. این خانه در خیابان ۱۵ خرداد، کوچه ابوالقاسم شیرازی، پلاک ۴۶ قرار دارد.

خانه دبیرالملک

خانه دبیرالملک، عمارتی قاجاری و اصیل، در محله باغ امین عودلاجان قرار دارد. این خانه متعلق به میرزا محمدحسین فراهانی، از وزرای دوره قاجار و منشی امیرکبیر، بوده است. معماری این بنا با فضایی دلنشین و حیاطی زیبا، نمادی از خانه های اشرافی تهران قدیم است. این عمارت در طول زمان کاربری های متفاوتی داشته و اکنون به بخش اداری شهرداری تبدیل شده است، اما همچنان می توان در ساعات اداری از آن بازدید کرد. آدرس این خانه میدان بهارستان، پایین تر از چهارراه سرچشمه، کوچه قوام الحضور، خیابان جاویدی، کوچه فخرالملک است.

خانه مهرانگیز کامبیز (خانه پدرسالار)

نام خانه مهرانگیز کامبیز با سریال محبوب «پدرسالار» گره خورده است. این خانه تاریخی که در محله قدیمی عودلاجان جای گرفته، زمانی لوکیشن فیلم برداری این سریال بود و اکنون به خانه فرهنگ محله امامزاده یحیی تبدیل شده است. معماری و فضای این خانه، یادآور سریال های قدیمی و دوران گذشته تهران است. این بنا در خیابان امیرکبیر، کوچه میرزا محمود وزیر، کوچه هداوند، شماره هفت قرار دارد.

حمام نواب

حمام نواب، حمامی قاجاری در محله امامزاده یحیی، به دلیل صحنه هایی از فیلم «قیصر» ساخته مسعود کیمیایی که در آن فیلم برداری شده، شهرت یافته است. این حمام توسط دختران فردی به نام نواب ساخته شده و دارای بخش هایی چون هشتی، سربینه، گرمخانه و خزینه است. حمام نواب که در سال ۱۳۹۰ مرمت و به مرکز صنایع دستی شهر تهران تبدیل شد، اکنون قابل بازدید است و در خیابان ۱۵ خرداد شرقی، کوچه بیک دامغانی (بازارچه نواب سابق) واقع شده است.

امامزاده یحیی

بقعه امامزاده یحیی (ع) یکی از اماکن مذهبی و تاریخی برجسته در عودلاجان است. این بنا که در زمان پهلوی اول تخریب و سپس با نقشه های قدیمی بازسازی شد، دارای صحن، مسجد، ایوان، رواق و گنبدی زیباست. یکی از دیدنی ترین بخش های این امامزاده، چنار کهنسالی با قدمت بیش از ۹۰۰ سال و قطر هفت متر است که در کنار ورودی زنانه قرار دارد. داستان های جالبی درباره حفره بزرگ این چنار وجود دارد که به آن فضای مرموزی بخشیده است. امامزاده یحیی در کوچه ای به همین نام در محدوده خیابان ری و شهید مصطفی خمینی واقع شده است.

مسجد و مدرسه معمارباشی

این مسجد و مدرسه قاجاری در محله امامزاده یحیی و در نزدیکی بقعه امامزاده قرار دارد. بنای آن توسط حاج ابوالحسن اصفهانی، ملقب به صنیع الملک و دارای منصب معمارباشی، ساخته شده است. کتیبه سنگی سردر آن حاوی وقف نامه ای برای مخارج و نگهداری مدرسه و مسجد است. گفته می شود میرزا کوچک خان جنگلی در این مدرسه درس طلبگی می خوانده و نخستین راهپیمایی مشروطیت نیز از روبروی این مدرسه آغاز شده است. این بنا در کوچه امامزاده یحیی، میدان باغ پسته بک پلاک ۱۷۱ واقع شده است.

دیدنی های کلیمیان (کنیسه ها و حمام کشوریه)

عودلاجان در گذشته میزبان جامعه پررنگی از کلیمیان بوده و هنوز هم آثار حضور آن ها در این محله دیده می شود. از جمله این بناها می توان به کنیسه های قدیمی مانند کنیسه عزرا یعقوب (یکی از قدیمی ترین و بزرگترین کنیسه ها با قدمت اواخر ناصرالدین شاه) و کنیسه حاداش یا حکیم آشر (کنیسه نو) اشاره کرد. این کنیسه ها نه تنها محل عبادت، بلکه مرکز فعالیت های فرهنگی و اجتماعی کلیمیان بوده اند. همچنین، حمام کشوریه، نخستین حمام نمره و تنها حمام عمومی اقلیت های دینی در تهران (ویژه یهودیان)، با تزئینات معماری خاص خود، از دیگر دیدنی های این بخش از محله است. این حمام با نام های حمام ممتاز، حمام بی نظیر و حمام کلیمیان نیز شناخته می شود.

بازارچه عودلاجان (بازار صنایع دستی)

بازارچه عودلاجان، بازارچه ای سنتی و دلنشین است که از خیابان ۱۵ خرداد آغاز شده و تا عمق بافت تاریخی محله امتداد می یابد. این بازارچه که در سال های اخیر به بازار صنایع دستی تبدیل شده، مکانی عالی برای خرید سوغاتی، صنایع دستی شهرهای مختلف، پوشاک و کیف و کفش های سنتی است. قدم زدن در این بازارچه، همراه با صرف ناهار در رستوران های سنتی و نوشیدن چای در کافه های آن، تجربه ای لذت بخش از تهران قدیم را به ارمغان می آورد. این بازارچه اکنون به یکی از پاتوق های گردشگری تهران تبدیل شده است.

تیمچه اکبریان (اولین بانک ایران)

تیمچه اکبریان، بنایی با قدمت ۲۶۰ سال که در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده، نخستین بانک و صرافی ایران در دوره قاجار بوده است. این بنا که توسط داوود کلیمی اداره می شد، به صورت بانک رهنی فعالیت می کرده است. معماری این تیمچه با ورودی چوبی بزرگ، حیاط مرکزی با حوض و فضاهای هشت ضلعی، بسیار چشم نواز است. امروزه این مکان به «سفره خانه سنتی طهرون قدیم» تبدیل شده و با توجه به موقعیت مکانی خود در بازارچه عودلاجان، به یکی از مراکز جذاب برای گردشگران تبدیل شده است. این تیمچه در بازارچه عودلاجان، روبروی کوچه حکیم قرار دارد.

سایر بناهای تاریخی

علاوه بر جاذبه های ذکر شده، عودلاجان میزبان بناهای تاریخی متعدد دیگری نیز هست که به غنای این محله می افزایند، از جمله: مسجد خان مروی، مسجد میرزا محمود، مسجد شاهی، سقاخانه سرچشمه، آب انبار مسجد حکیم، باغ سفارت روسیه، بازارچه نایب السلطنه، ساختمان چاپخانه، حمام حکیم باشی، حمام خانم، خانه فرمانفرما، خانه قوام الدوله، خانه امام جمعه، خانه وثوق، و گذر و محله مدرسه خان مروی و مدرسه رضاییه. بسیاری از این بناها به ثبت ملی نیز رسیده اند و همگی داستان هایی از دوران های مختلف تاریخ تهران را روایت می کنند.

بازدید از محله عودلاجان همچون قدم زدن در یک موزه زنده از تاریخ تهران است، جایی که هر کوچه و هر بنا، روایتی از گذشته ای باشکوه را نجوا می کند.

عودلاجان امروز: حفظ اصالت در دل تغییرات شهری

عودلاجان امروزه با چالش هایی روبروست که حفظ اصالت و هویت تاریخی آن را در مواجهه با توسعه شهری مدرن دشوار می سازد. گسترش بی رویه بازار در اطراف محله، باعث شده تا بسیاری از خانه های مسکونی قدیمی به انبارهای تجاری تبدیل شوند و بافت مسکونی محله رو به کاهش بگذارد. این تغییر کاربری، در کنار فرسودگی برخی بناها و نادیده گرفتن اهمیت تاریخی آن ها، تهدیدی جدی برای این میراث ارزشمند است.

با این حال، در سال های اخیر، توجه به محله های قدیمی تهران و احیای بافت تاریخی آن ها افزایش یافته است. سازمان میراث فرهنگی، شهرداری تهران و حتی بخش خصوصی، تلاش هایی را برای مرمت و بازسازی خانه ها، گذرها و اماکن تاریخی عودلاجان آغاز کرده اند. تبدیل بازارچه های قدیمی به مراکز صنایع دستی، بازگشایی خانه های تاریخی به عنوان موزه یا سفره خانه سنتی، و برگزاری تورهای گردشگری محله محور، از جمله اقدامات موثری است که به احیای هویت عودلاجان کمک می کند. این تلاش ها نه تنها به حفظ بناهای فیزیکی منجر می شود، بلکه روح زندگی و فرهنگ گذشته را نیز در این محله دوباره زنده می کند.

یکی از مهمترین اهداف این اقدامات، بازگرداندن رونق اجتماعی و فرهنگی به عودلاجان است تا این محله دوباره به محلی برای زندگی، فعالیت های هنری و فرهنگی، و جذب گردشگران تبدیل شود. این رویکرد، پتانسیل های پنهان عودلاجان را به عنوان یک مقصد گردشگری فرهنگی-تاریخی برجسته آشکار می سازد و به نسل های آینده این امکان را می دهد تا از این گنجینه ملی بهره مند شوند.

تلاش برای حفظ عودلاجان، تنها به معنای نگهداری از آجر و کاشی نیست، بلکه به معنای حفظ یک سبک زندگی، داستان های ناگفته و خاطراتی است که در دل این محله کهن خانه کرده اند. این محله نمادی از تاب آوری و اصالت تهران است که با وجود تمامی تغییرات، همچنان ریشه های خود را در خاک تاریخ این شهر حفظ کرده است.

نتیجه گیری: عودلاجان، محله ای فراتر از نقشه

محله عودلاجان، با موقعیت استراتژیک خود در قلب منطقه ۱۲ تهران، فراتر از یک نقطه جغرافیایی است؛ این محله یک سند زنده از تاریخ، فرهنگ و هویت تهران قدیم محسوب می شود. از مرزهای دقیق آن در خیابان های امیرکبیر، ۱۵ خرداد، شهید مصطفی خمینی و ناصرخسرو گرفته تا محله های فرعی پامنار، ناصرخسرو و امامزاده یحیی، هر بخش از آن داستان های ناگفته ای را در خود نهفته دارد.

عودلاجان با ریشه های نام گذاری متنوع، از محل تقسیم آب گرفته تا برج آتش و عبدالله جان، گواهی بر تنوع فرهنگی و تاریخی خود است. این محله که روزگاری محل زندگی مشاهیر و بازرگانان برجسته بوده و قلب تپنده تجارت و مذهب در پایتخت محسوب می شد، امروزه با خانه های تاریخی، کنیسه ها، حمام ها و بازارچه های قدیمی اش، مقصدی بی نظیر برای علاقه مندان به تاریخ و معماری است.

راه های دسترسی آسان از طریق مترو و حمل ونقل عمومی، بازدید از این گنجینه پنهان را برای تمامی گردشگران و شهروندان آسان کرده است. عودلاجان نه تنها مکانی برای تماشا، بلکه دعوتی است برای قدم زدن در گذشته، لمس تاریخ و تجربه اصالت تهران در میان کوچه ها و بناهایی که با هر خشت، روایتی از دوران های سپری شده را نجوا می کنند. بازدید از این محله ارزشمند، تجربه ای عمیق و به یادماندنی از پایتخت را برای هر دوستدار فرهنگ و تاریخ به ارمغان خواهد آورد.