مراحل آماده شدن هواپیما قبل از پرواز

سفر هوایی یکی از پیچیده ترین فرآیندهای مهندسی و عملیاتی دوران ماست که نیازمند دقت هماهنگی و رعایت دقیق پروتکل های ایمنی است. در حالی که مسافران تنها بخش نهایی این زنجیره را مشاهده می کنند ساعت ها کار فشرده و هماهنگ در پشت صحنه برای آماده سازی هر پرواز انجام می شود. این آماده سازی تنها شامل سوخت گیری و بارگیری نیست بلکه مجموعه ای از بررسی های فنی عملیاتی و ایمنی است که توسط تیمی از متخصصان شامل خلبانان خدمه پرواز مهندسان نگهداری و کارکنان زمینی فرودگاه صورت می گیرد. درک این فرآیند نه تنها از منظر فنی جذاب است بلکه اهمیت حیاتی آن در تضمین ایمنی و موفقیت هر سفر هوایی را روشن می سازد. از لحظه ورود خدمه به فرودگاه تا لحظه بسته شدن درب های هواپیما هر گام با هدف اطمینان از آمادگی کامل هواپیما برای برخاستن و پیمودن ایمن مسیر برنامه ریزی شده انجام می پذیرد. این مراحل شامل بررسی های دقیق فنی آماده سازی کابین خلبان بازرسی های فیزیکی بدنه هواپیما هماهنگی با کنترلرهای ترافیک هوایی و اطمینان از راحتی و ایمنی مسافران است.

حضور خدمه پرواز و خلبانان در فرودگاه

فرآیند آماده سازی هر پرواز مدت ها پیش از حضور مسافران در ترمینال آغاز می شود. اولین گام کلیدی حضور به موقع کادر پرواز شامل خلبان (کاپیتان و کمک خلبان) و مهمانداران (خدمه کابین) در فرودگاه یا دفتر عملیات شرکت هواپیمایی است. زمان حضور معمولاً از یک تا چند ساعت قبل از ساعت برنامه ریزی شده پرواز متغیر بوده و بستگی به طول مسیر نوع پرواز (داخلی یا خارجی) و سیاست های شرکت هواپیمایی دارد. این زمان اولیه برای انجام امور اداری دریافت اطلاعات پرواز و برگزاری جلسات توجیهی اختصاص داده می شود. خدمه پرواز در این مرحله با یکدیگر آشنا می شوند وظایف محوله را مرور می کنند و برای هماهنگی های لازم در طول پرواز آماده می شوند. حضور زودهنگام به آن ها فرصت می دهد تا با آرامش خاطر و آمادگی کامل وارد فرآیندهای پیچیده تر آماده سازی هواپیما شوند و از هرگونه عجله ای که ممکن است بر دقت آن ها تأثیر بگذارد پرهیز کنند.

بررسی برنامه پرواز و اطلاعات عملیاتی

پس از حضور در فرودگاه خلبانان و خدمه پرواز مستقیماً به اتاق عملیات پرواز (Operations Room) یا محل استقرار خدمه (Crew Room) مراجعه می کنند. در این مکان آن ها بسته پروازی (Flight Package) شامل اطلاعات حیاتی مربوط به پرواز پیش رو را دریافت و بررسی می کنند. این بسته شامل جزئیات مهمی مانند شماره پرواز مبدأ مقصد زمان برنامه ریزی شده برخاست و فرود مسیر پرواز ارتفاع کروز سرعت هواپیما و اطلاعات مربوط به هواپیمای اختصاص یافته به پرواز است. خلبانان به دقت این اطلاعات را مطالعه کرده و با سیستم های ناوبری و برنامه ریزی پرواز آشنا می شوند. همچنین اطلاعات مربوط به تعداد مسافران میزان بار و سوخت مورد نیاز نیز در این مرحله مورد بررسی قرار می گیرد تا محاسبات اولیه وزن و بالانس هواپیما انجام شود. این مرحله اساس برنامه ریزی تاکتیکی پرواز را تشکیل می دهد و اطمینان حاصل می کند که تمامی عوامل عملیاتی قبل از حرکت هواپیما در نظر گرفته شده اند.

مطالعه گزارشات فنی هواپیما

یکی از حیاتی ترین بخش های بررسی اطلاعات عملیاتی مطالعه گزارشات فنی مربوط به وضعیت هواپیما است. هر هواپیما دارای یک دفترچه ثبت وقایع فنی (Technical Logbook) است که در آن تمامی تعمیرات بازرسی ها سرویس ها و هرگونه نقص یا ایراد مشاهده شده در پروازهای قبلی ثبت می شود. خلبانان به ویژه کاپیتان این گزارشات را با دقت بررسی می کنند تا از وضعیت سلامت فنی هواپیما اطمینان حاصل نمایند. اگر نقص یا ایرادی گزارش شده باشد باید اطمینان حاصل کنند که این مشکل توسط تیم نگهداری و تعمیرات (Maintenance) به طور کامل رفع شده یا در صورت جزئی بودن طبق دستورالعمل های شرکت سازنده و مقررات هوانوردی برای پرواز ایمن قابل قبول باشد (Minimum Equipment List – MEL). این بررسی فنی اولیه سنگ بنای ایمنی پرواز است و هرگونه تردید در مورد وضعیت فنی هواپیما می تواند منجر به تأخیر یا حتی لغو پرواز برای انجام بررسی های بیشتر شود.

بررسی مسیر پرواز و شرایط آب و هوایی

پس از بررسی وضعیت فنی هواپیما خلبانان به مطالعه دقیق مسیر پرواز و پیش بینی های آب و هوایی در طول مسیر در مبدأ مقصد و فرودگاه های جایگزین (Alternate Airports) می پردازند. اطلاعات آب و هوایی شامل گزارشات METAR (گزارش هواشناسی روتین فرودگاه) و TAF (پیش بینی هواشناسی ترمینال) برای فرودگاه های درگیر و همچنین نقشه های هواشناسی سطح بالا و پایین است که شرایط باد دما تلاطم (Turbulence) یخبندان (Icing) و پدیده های جوی دیگر را نشان می دهد. خلبانان با استفاده از این اطلاعات مسیر بهینه را از نظر مصرف سوخت و راحتی مسافران انتخاب می کنند و نقاطی که ممکن است نیاز به انحراف از مسیر اصلی یا تغییر ارتفاع داشته باشند را شناسایی می کنند. شرایط آب و هوایی نقش بسیار مهمی در برنامه ریزی سوخت دارد زیرا باد مخالف یا نیاز به پرواز در ارتفاع پایین تر می تواند مصرف سوخت را افزایش دهد. این مرحله از برنامه ریزی به خلبانان کمک می کند تا برای هرگونه شرایط غیرمنتظره جوی در طول پرواز آماده باشند.

چک های اولیه کابین خلبان

با ورود به هواپیما خلبانان مستقیماً وارد کابین خلبان (Cockpit) شده و فرآیند راه اندازی و بررسی سیستم های حیاتی هواپیما را آغاز می کنند. این مرحله شامل مجموعه ای از چک ها و تنظیمات اولیه است که برای اطمینان از عملکرد صحیح تمامی ابزارها و سیستم های کنترلی انجام می شود. کابین خلبان یک محیط بسیار پیچیده با ده ها نمایشگر دکمه سوئیچ و نشانگر است و خلبانان باید با نظم و دقت خاصی تمامی این اجزا را بررسی کنند. این چک ها معمولاً بر اساس چک لیست های استاندارد شرکت هواپیمایی و سازنده هواپیما انجام می شوند و هیچ مرحله ای نباید نادیده گرفته شود. هدف اصلی در این مرحله اطمینان از این است که هواپیما از نظر الکتریکی هیدرولیکی و پنوماتیکی در وضعیت نرمال قرار دارد و سیستم های اولیه آماده به کار هستند تا بتوانند اطلاعات لازم را برای مراحل بعدی آماده سازی فراهم کنند.

روشن کردن سیستم های اصلی

اولین گام در کابین خلبان برقراری تغذیه الکتریکی هواپیما است. این کار معمولاً با اتصال به منبع برق خارجی (External Power) در رمپ فرودگاه یا با راه اندازی واحد توان کمکی (Auxiliary Power Unit – APU) انجام می شود. APU یک موتور کوچک توربینی است که در قسمت دم هواپیما قرار دارد و برق و هوای فشرده مورد نیاز سیستم های هواپیما را در زمانی که موتورهای اصلی خاموش هستند تأمین می کند. پس از برقراری برق خلبانان شروع به روشن کردن سیستم های اصلی دیگر مانند سیستم های هیدرولیک سیستم های پنوماتیک سیستم تهویه مطبوع (Air Conditioning) و سیستم های روشنایی می کنند. این مرحله باعث فعال شدن نمایشگرها و ابزارهای داخل کابین خلبان می شود و امکان انجام چک های عمیق تر سیستم ها را فراهم می آورد. روشن شدن سیستم های اصلی هواپیما را از حالت غیرفعال خارج کرده و آن را وارد فاز عملیاتی می کند.

بررسی اولیه تجهیزات ارتباطی و ناوبری

پس از روشن شدن سیستم های اصلی خلبانان به بررسی و تنظیم تجهیزات ارتباطی و ناوبری می پردازند. این تجهیزات شامل رادیوهای ارتباطی (برای مکالمه با برج مراقبت و سایر هواپیماها) سیستم های ناوبری (مانند GPS VOR ADF) سیستم مدیریت پرواز (Flight Management System – FMS) سیستم خلبان خودکار (Autopilot) و رادار آب و هوا می شوند. خلبانان فرکانس های رادیویی مربوط به فرودگاه مبدأ برج مراقبت کنترل زمینی و بخش های دیگر را تنظیم می کنند و ارتباط اولیه با برج مراقبت را برقرار می سازند. سیستم های ناوبری بر اساس مسیر پروازی که قبلاً برنامه ریزی شده تنظیم و داده های مربوط به فرودگاه ها ایستگاه های ناوبری و نقاط مسیر در FMS وارد می شوند. دقت در تنظیم این تجهیزات برای ایمنی پرواز بسیار حیاتی است زیرا ارتباط مؤثر و ناوبری دقیق ستون فقرات هر پرواز ایمن و موفق را تشکیل می دهد.

بازرسی بیرونی هواپیما Walkaround

یکی از مهم ترین مراحل آماده سازی قبل از پرواز بازرسی دقیق بیرونی هواپیما است که در اصطلاح هوانوردی به آن «Walkaround» گفته می شود. این بازرسی توسط یکی از خلبانان (معمولاً کمک خلبان در پروازهای تجاری بزرگ) یا در برخی موارد توسط مهندس پرواز یا مکانیک انجام می شود. هدف از Walkaround بررسی چشمی تمامی قسمت های حیاتی بدنه هواپیما بال ها دم موتورها ارابه فرود و سایر اجزای بیرونی برای شناسایی هرگونه آسیب فیزیکی نشتی مایعات فرسودگی غیرعادی یا هرگونه مورد مشکوک دیگری است که ممکن است بر ایمنی پرواز تأثیر بگذارد. این بازرسی باید با دقت و طبق یک مسیر مشخص و استاندارد انجام شود تا هیچ قسمتی از قلم نیفتد. خلبان در حین Walkaround وضعیت تایرها چراغ ها سطوح کنترلی (مانند فلپ ها و ایلرون ها) ورودی ها و خروجی های موتور درها و دریچه ها و سایر اجزای کلیدی را بررسی می کند.

بررسی بدنه بال ها و دم هواپیما

در طول بازرسی بیرونی بخش های اصلی سازه هواپیما شامل بدنه (Fuselage) بال ها (Wings) و دم (Tail) به دقت مورد بررسی قرار می گیرند. خلبان به دنبال هرگونه فرورفتگی خراش عمیق ترک یا علائم خوردگی بر روی سطح بدنه می گردد. بال ها که محل قرارگیری مخازن سوخت و سطوح کنترلی اصلی هستند با وسواس بیشتری بررسی می شوند. لبه حمله و لبه فرار بال ها نوک بال ها بالک ها (Spoilers) فلپ ها (Flaps) و ایلرون ها (Ailerons) از نظر سلامت فیزیکی عملکرد صحیح و عدم وجود یخ زدگی یا آلودگی مورد بازدید قرار می گیرند. دم هواپیما شامل سکان عمودی (Rudder) و سکان افقی (Elevator) نیز از نظر سلامت سازه و عملکرد مکانیکی بررسی می شود. این اجزا نقش حیاتی در کنترل هواپیما در طول پرواز دارند و هرگونه آسیب به آن ها می تواند پیامدهای جدی برای ایمنی داشته باشد. بررسی دقیق این قسمت ها اطمینان می دهد که ساختار اصلی هواپیما سالم و برای تحمل نیروهای پروازی آماده است.

بازرسی موتورها و ارابه فرود

موتورها قلب تپنده هواپیما هستند و بازرسی آن ها بخش بسیار مهمی از Walkaround را تشکیل می دهد. خلبان ورودی موتور (Intake) فن های موتور (Fan Blades) و خروجی موتور (Exhaust) را از نظر وجود هرگونه شیء خارجی (Foreign Object Debris – FOD) آسیب به پره ها نشت روغن یا سوخت و علائم غیرعادی دیگر بررسی می کند. پوشش موتور (Cowling) نیز از نظر سلامت و بسته بودن صحیح مورد بازدید قرار می گیرد. ارابه فرود (Landing Gear) که وظیفه تحمل وزن هواپیما بر روی زمین و جذب ضربه در هنگام فرود را بر عهده دارد بخش حیاتی دیگری است که بازرسی می شود. خلبان وضعیت تایرها (میزان باد فرسودگی بریدگی) چرخ ها کمک فنرهای ارابه فرود (Struts) سیستم های هیدرولیک مربوط به جمع و باز شدن ارابه و چراغ های فرود را بررسی می کند. سلامت موتورها و ارابه فرود برای انجام ایمن مانورهای زمینی برخاست و فرود ضروری است و هرگونه مشکل در این بخش ها می تواند پرواز را به تأخیر انداخته یا لغو کند.

بازرسی داخلی کابین مسافر و خدمه

در حالی که خلبانان در حال آماده سازی کابین خلبان و انجام Walkaround هستند خدمه پرواز (مهمانداران) نیز مسئولیت بازرسی داخلی کابین مسافر و بخش های مربوط به خدمه را بر عهده دارند. این بازرسی شامل اطمینان از تمیزی کابین وجود و سلامت تمامی تجهیزات ایمنی اضطراری مانند جلیقه های نجات زیر صندلی ها ماسک های اکسیژن در محفظه های بالای سر کپسول های آتش نشانی کیت های کمک های اولیه و چراغ های اضطراری است. مهمانداران همچنین از سلامت و عملکرد صحیح صندلی های مسافران کمربندهای ایمنی میزهای تاشو محفظه های بار بالای سر و سیستم های روشنایی و تهویه فردی اطمینان حاصل می کنند. آشپزخانه ها (Galleys) و سرویس های بهداشتی (Lavatories) نیز از نظر تمیزی موجود بودن مواد مصرفی و عملکرد صحیح تجهیزات بررسی می شوند. این بازرسی داخلی با هدف اطمینان از آمادگی کابین برای پذیرش مسافران تأمین راحتی آن ها در طول پرواز و مهم تر از همه اطمینان از دسترسی و عملکرد صحیح تمامی تجهیزات ایمنی در صورت بروز شرایط اضطراری انجام می پذیرد.

فرآیند سوختگیری هواپیما

سوختگیری هواپیما یک فرآیند تخصصی و بسیار حساس است که نیازمند رعایت دقیق پروتکل های ایمنی است. میزان سوخت مورد نیاز برای هر پرواز توسط خلبانان بر اساس عواملی مانند مسیر پرواز پیش بینی آب و هوا وزن هواپیما و مقررات مربوط به ذخیره سوخت (Fuel Reserve) محاسبه می شود. فرآیند سوختگیری توسط کارکنان متخصص زمینی شرکت سوخت رسانی انجام می شود. قبل از شروع سوختگیری هماهنگی های لازم بین خلبان مسئول سوختگیری و در برخی موارد مکانیک انجام می شود. هواپیما باید در حین سوختگیری به درستی ارت (Grounding) شود تا از تجمع الکتریسیته ساکن و خطر آتش سوزی جلوگیری شود. همچنین در طول فرآیند سوختگیری مسافران اجازه ورود به هواپیما را ندارند (مگر در شرایط خاص و با رعایت پروتکل های ویژه) و موتورها و APU معمولاً خاموش هستند. سوختگیری می تواند از طریق بال ها (رایج ترین روش) یا از طریق نازل های زیر بال انجام شود. کنترل دقیق میزان سوخت وارد شده و اطمینان از عدم نشت سوخت در طول و پس از فرآیند بخشی از این عملیات حیاتی است.

بارگیری چمدان ها و محموله ها

همزمان با سایر فرآیندهای آماده سازی بارگیری چمدان های مسافران و هرگونه محموله باری (Cargo) یا پستی در قسمت های بار هواپیما (Cargo Holds) انجام می شود. این فرآیند توسط کارکنان زمینی شرکت هواپیمایی یا شرکت های خدمات فرودگاهی انجام می شود. بارگیری باید بر اساس برنامه بار (Load Plan) که توسط بخش عملیات شرکت هواپیمایی تهیه شده است صورت گیرد. برنامه بار شامل جزئیات مربوط به توزیع وزن بار در قسمت های مختلف هواپیما است و برای حفظ تعادل (Balance) هواپیما در طول پرواز بسیار حیاتی است. بارگیری نامتعادل می تواند بر قابلیت کنترل هواپیما تأثیر منفی بگذارد. کارکنان بارگیری باید اطمینان حاصل کنند که چمدان ها و محموله ها به درستی مهار شده اند تا در طول تیک آف فرود یا تلاطم جابجا نشوند. همچنین بارگیری مواد خطرناک (Dangerous Goods) نیازمند رعایت مقررات و بسته بندی های ویژه ای است که تحت نظارت دقیق انجام می شود. وزن دقیق بار یکی از اطلاعات ورودی مهم برای محاسبات نهایی وزن و بالانس هواپیما توسط خلبانان است.

ورود مسافران به هواپیما

پس از اتمام بخش عمده ای از فرآیندهای آماده سازی فنی و عملیاتی و معمولاً پس از سوختگیری و بارگیری فرآیند سوار شدن مسافران (Boarding) آغاز می شود. مسافران از طریق پلکان یا تونل اتصال به هواپیما (Jet Bridge) وارد هواپیما می شوند و توسط مهمانداران به سمت صندلی های خود راهنمایی می شوند. در طول این مرحله مهمانداران مسئولیت نظارت بر نظم ورود مسافران کمک به آن ها در یافتن صندلی و قرار دادن بارهای دستی در محفظه های بالای سر را بر عهده دارند. همچنین آن ها باید اطمینان حاصل کنند که مسافران از قوانین ایمنی اولیه مانند بستن کمربند ایمنی و قرار دادن صندلی در وضعیت عمودی آگاه هستند. ورود مسافران نشان دهنده نزدیک شدن به لحظه پرواز است و خدمه پرواز با دقت تعداد مسافران حاضر در هواپیما را با لیست مسافران (Passenger Manifest) تطبیق می دهند تا از صحت اطلاعات برای محاسبات نهایی وزن و بالانس اطمینان حاصل کنند. این مرحله نیازمند هماهنگی خوب بین خدمه پرواز و کارکنان زمینی در گیت پرواز است.

تکمیل چک لیست های نهایی قبل از پرواز

چک لیست ها ابزارهای حیاتی برای اطمینان از رعایت تمامی مراحل و بررسی های لازم قبل از پرواز هستند و نقش بسیار مهمی در ایمنی هوانوردی ایفا می کنند. خلبانان و خدمه پرواز از چندین چک لیست در مراحل مختلف آماده سازی استفاده می کنند. پس از ورود مسافران و قبل از شروع فرآیند پوش بک چک لیست های نهایی قبل از پرواز (Before Start Checklist و Before Taxi Checklist) تکمیل می شوند. این چک لیست ها شامل مواردی مانند اطمینان از بسته بودن تمامی درب ها تنظیمات نهایی کابین خلبان تأیید محاسبات وزن و بالانس تنظیم سیستم های ارتباطی و ناوبری و بررسی چراغ های هشدار دهنده در کابین خلبان هستند. تکمیل چک لیست ها معمولاً به صورت Call and Response بین کاپیتان و کمک خلبان انجام می شود به این معنی که یک نفر مورد را می خواند و دیگری صحت انجام آن را تأیید می کند. این روش احتمال فراموشی یا نادیده گرفتن یک مرحله مهم را به حداقل می رساند و یک لایه حیاتی از ایمنی را به فرآیند اضافه می کند.

هماهنگی با برج مراقبت و Ground Control

در طول فرآیند آماده سازی و به ویژه در مراحل پایانی هماهنگی و ارتباط مستمر با واحدهای کنترل ترافیک هوایی (Air Traffic Control – ATC) در فرودگاه بسیار مهم است. خلبانان با بخش کنترل زمینی (Ground Control) تماس برقرار می کنند تا اجازه انجام فرآیندهایی مانند پوش بک (Pushback) و تاکسی (Taxi) به سمت باند پرواز را دریافت کنند. این هماهنگی برای مدیریت ترافیک زمینی در رمپ و تاکسی وی های فرودگاه و جلوگیری از هرگونه تداخل یا برخورد با سایر هواپیماها یا وسایل نقلیه زمینی ضروری است. خلبانان اطلاعات لازم مانند موقعیت هواپیما مقصد بعدی (مانند باند پرواز مشخص شده) و آمادگی برای حرکت را به کنترل زمینی اعلام می کنند و دستورالعمل های آن ها را دریافت و اجرا می نمایند. ارتباط مؤثر با برج مراقبت و کنترل زمینی بخشی جدایی ناپذیر از جریان روان عملیات فرودگاهی و تضمین ایمنی حرکت هواپیما بر روی زمین است.

آماده سازی نهایی داخل کابین

همزمان با تکمیل چک لیست های نهایی در کابین خلبان و هماهنگی با کنترل زمینی خدمه پرواز در کابین مسافر نیز آخرین آماده سازی ها را انجام می دهند. این شامل اطمینان از اینکه تمامی مسافران در صندلی های خود نشسته اند کمربندهای ایمنی خود را بسته اند پشتی صندلی ها در وضعیت عمودی قرار گرفته و میزهای تاشو جمع شده اند. بارهای دستی باید به درستی در محفظه های بالای سر یا زیر صندلی جلویی قرار داده شده باشند و راهروها و خروجی های اضطراری کاملاً باز و بدون مانع باشند. مهمانداران همچنین نمایش عملیات ایمنی (Safety Demonstration) را انجام می دهند که شامل نشان دادن نحوه استفاده از کمربند ایمنی جلیقه نجات ماسک اکسیژن و اشاره به محل خروجی های اضطراری است. این آماده سازی نهایی اطمینان می دهد که کابین مسافر برای لحظات حساس تیک آف که نیروهای زیادی به هواپیما و سرنشینان آن وارد می شود کاملاً ایمن و آماده است و مسافران از دستورالعمل های ایمنی ضروری آگاه هستند.

بستن درهای هواپیما

بستن درهای هواپیما (Closing the Doors) یکی از مراحل نمادین و مهم قبل از پرواز است که نشان دهنده پایان فرآیند سوار شدن مسافران و آماده شدن هواپیما برای حرکت از گیت است. پس از اطمینان از اینکه تمامی مسافران سوار شده اند و تمامی بارهای مجاز در داخل هواپیما قرار گرفته اند درب های اصلی ورودی هواپیما بسته می شوند. این کار توسط خدمه پرواز با کمک کارکنان زمینی انجام می شود. بستن درب ها نیازمند رعایت پروتکل های خاصی است تا از آب بندی کامل و قفل شدن صحیح آن ها اطمینان حاصل شود. پس از بسته شدن درب ها مهمانداران سیستم سرسره های اضطراری (Emergency Slides) متصل به درب ها را در حالت مسلح (Armed) قرار می دهند. در این حالت اگر درب به هر دلیلی باز شود سرسره اضطراری به طور خودکار باز و باد می شود. این مرحله نشان دهنده ورود هواپیما به فاز عملیاتی قبل از حرکت است و پس از آن ارتباط با دنیای خارج از طریق درب های ورودی قطع می شود.

آماده شدن برای پوش بک (Pushback)

آخرین مرحله قبل از حرکت هواپیما از گیت آماده شدن برای پوش بک (Pushback) است. پوش بک فرآیندی است که طی آن هواپیما توسط یک وسیله نقلیه زمینی مخصوص به نام «تراکتور پوش بک» یا «تاگ» (Tow Tractor/Tug) از گیت به عقب رانده شده و به سمت مسیر تاکسی وی هدایت می شود. هواپیماهای مسافربری بزرگ قادر به حرکت رو به عقب با استفاده از نیروی موتورهای خود نیستند (به جز در موارد خاص و با استفاده از ریورس تراست که معمولاً در گیت انجام نمی شود). قبل از شروع پوش بک خلبانان با کنترل زمینی هماهنگ می کنند و اجازه لازم را دریافت می نمایند. یکی از خلبانان معمولاً در ارتباط رادیویی با راننده تراکتور پوش بک است. مهمانداران در این مرحله اطمینان حاصل می کنند که تمامی مسافران نشسته اند و کمربندهای ایمنی بسته اند. پس از دریافت اجازه و اطمینان از آمادگی کامل تراکتور به چرخ دماغه هواپیما متصل شده و هواپیما را به آرامی از گیت دور می کند. این فرآیند پایان مراحل آماده سازی در گیت و آغاز حرکت به سمت باند پرواز برای تیک آف است.

چه کسانی مسئول آماده سازی هواپیما قبل از پرواز هستند؟

آماده سازی هواپیما کاری تیمی است که شامل خلبانان خدمه پرواز مهندسان و تکنسین های نگهداری و تعمیرات و همچنین کارکنان زمینی فرودگاه (مانند مسئولان بارگیری و سوخت رسانی) می شود. هر گروه مسئول بخش خاصی از این فرآیند پیچیده است.

بازرسی بیرونی هواپیما یا Walkaround شامل چه مواردی است؟

Walkaround شامل بررسی چشمی دقیق تمامی قسمت های بیرونی هواپیما مانند بدنه بال ها دم موتورها ارابه فرود تایرها چراغ ها و سطوح کنترلی پرواز برای یافتن هرگونه نقص یا آسیب فیزیکی است.

چک لیست های قبل از پرواز چه اهمیتی دارند و شامل چه اطلاعاتی می شوند؟

چک لیست ها برای اطمینان از رعایت تمامی مراحل و بررسی های ایمنی طراحی شده اند. آن ها شامل مواردی مانند تنظیمات کابین خلبان بررسی سیستم ها تأیید وزن و بالانس و اطمینان از آمادگی هواپیما برای حرکت هستند.

مدت زمان لازم برای آماده سازی یک هواپیما قبل از پرواز چقدر است؟

مدت زمان آماده سازی بسته به نوع هواپیما طول مسیر و حجم عملیات فرودگاه متفاوت است اما معمولاً بین 45 دقیقه تا 2 ساعت قبل از زمان برنامه ریزی شده پرواز آغاز می شود.

اگر در حین آماده سازی مشکلی در هواپیما پیدا شود چه اتفاقی می افتد؟

اگر مشکلی پیدا شود بسته به نوع و جدیت آن ممکن است نیاز به رفع عیب توسط تیم فنی باشد. این می تواند منجر به تأخیر پرواز شود یا در موارد جدی تر هواپیما نیاز به تعویض داشته باشد.