میزان نفقه زن کارمند

به زن کارمند یا شاغل نیز نفقه تعلق می گیرد و شاغل بودن یا درآمد داشتن زن هیچ تأثیری در تکلیف قانونی مرد به پرداخت نفقه ندارد. میزان نفقه بر اساس نیازهای متعارف و متناسب با وضعیت اجتماعی و شأن زن تعیین می شود و مبلغ ثابتی ندارد. این مقاله راهنمای جامعی درباره کلیه ابعاد حقوقی نفقه زن شاغل ارائه می دهد و به ابهامات رایج در این زمینه پاسخ خواهد داد.

نفقه چیست و چه مواردی را در بر می گیرد؟

نفقه یکی از مهمترین حقوق مالی زن در زندگی مشترک است که بر اساس قانون مدنی و شرع، پرداخت آن بر عهده مرد قرار دارد. این حق، با هدف تأمین نیازهای ضروری و متناسب با شأن زن، از زمان جاری شدن عقد دائم برای او ایجاد می شود. درک دقیق از مفهوم نفقه و جزئیات آن، برای هر دو طرف زندگی مشترک، یعنی زن و مرد، از اهمیت بالایی برخوردار است.

تعریف قانونی نفقه

ماده ۱۱۰۷ قانون مدنی به صراحت نفقه را اینگونه تعریف می کند: «نفقه عبارت است از مسکن و البسه و غذا و اثاث منزل و هزینه های درمانی و بهداشتی و خادم در صورت عادت یا احتیاج، با در نظر گرفتن شأن زن.» این تعریف نشان می دهد که نفقه صرفاً به تأمین خوراک و پوشاک محدود نمی شود، بلکه دایره وسیعی از نیازهای زن را دربرمی گیرد تا او بتواند زندگی متناسب با جایگاه و شأن خود را ادامه دهد. معیار تعیین این نیازها، نه فقر یا غنای زن، بلکه «وضعیت زن» و «متعارف» بودن آنهاست.

جزئیات و مصادیق نفقه

نفقه تنها به تامین نیازهای اولیه محدود نمی شود و شامل موارد متعددی است که زندگی متعارف یک زن را تشکیل می دهند. این موارد عبارتند از:

• مسکن: تهیه محلی برای زندگی که متناسب با شأن و موقعیت اجتماعی زن باشد. این مسکن باید امن، راحت و با امکانات لازم باشد.
• البسه (پوشاک): تأمین لباس کافی و مناسب فصول مختلف سال و همچنین متناسب با عرف و شأن زن.
• غذا (خوراک): فراهم آوردن مواد غذایی لازم و کافی برای تغذیه سالم و متناسب با عادات غذایی و وضعیت جسمانی زن.
• اثاث منزل: تأمین لوازم و اسباب مورد نیاز برای یک زندگی راحت و مطابق با عرف و شأن زوجین.
• هزینه های درمانی و بهداشتی: شامل کلیه هزینه های مربوط به سلامت جسمی و روحی زن، اعم از ویزیت پزشک، دارو، آزمایشات، دندانپزشکی و سایر مراقبت های بهداشتی.
• خادم: در صورتی که زن به دلیل عادت خانوادگی (مثلاً قبل از ازدواج خادم داشته) یا به دلیل بیماری و ناتوانی جسمی به خادم نیاز داشته باشد، هزینه آن نیز جزئی از نفقه محسوب می شود. این موضوع بسته به عرف جامعه و وضعیت خاص زن سنجیده می شود.

مرد در عقد دائم، مسئولیت قانونی پرداخت نفقه را بر عهده دارد و این تکلیف، مستقل از توانایی مالی زن، پابرجا است.

آیا به زن کارمند یا شاغل نفقه تعلق می گیرد؟ پاسخ حقوقی و دلایل آن

یکی از سؤالات پرتکرار در حوزه حقوق خانواده این است که آیا شاغل بودن زن یا داشتن درآمد مستقل، او را از حق نفقه محروم می کند؟ پاسخ قاطع به این پرسش، «بله» است. بر اساس قوانین جمهوری اسلامی ایران و مبانی فقهی، اشتغال به کار و کسب درآمد توسط زن، هیچ تأثیری در تکلیف قانونی و شرعی مرد به پرداخت نفقه ندارد. این موضوع ریشه در استقلال مالی زن در اسلام و قوانین مدنی دارد.

استقلال مالی زن و حق نفقه

در اسلام، زن از استقلال مالی کامل برخوردار است. به این معنا که تمامی اموالی که زن قبل از ازدواج یا در طول زندگی مشترک به دست می آورد، اعم از درآمد حاصل از کار، ارث، مهریه، هدیه و هر منبع دیگری، متعلق به خود اوست و می تواند آزادانه در آن تصرف کند. مرد هیچگونه حق مالکیتی بر اموال و درآمدهای زن ندارد و نمی تواند او را مجبور به هزینه کردن این اموال در زندگی مشترک کند.

شاغل بودن زن یا داشتن درآمد مستقل، او را از حق نفقه محروم نمی کند؛ مرد موظف به پرداخت نفقه است، زیرا استقلال مالی زن در اسلام و قوانین مدنی به صراحت بیان شده است.

این اصل مهم، اساس عدم تأثیر شاغل بودن زن بر حق نفقه است. نفقه، حق واجب و تکلیفی بر دوش مرد است که هدف آن تأمین نیازهای زندگی زن است و به وضعیت اقتصادی زن مربوط نمی شود. حتی اگر زن دارای درآمد بسیار بالا باشد، همچنان مرد موظف به پرداخت نفقه متناسب با شأن اوست.

تفاوت نفقه زن با نفقه فرزندان

برای درک بهتر این موضوع، می توان به تفاوت نفقه زن با نفقه فرزندان اشاره کرد. پرداخت نفقه به فرزندان، مشروط به عدم تمکن مالی و عدم توانایی آن ها برای تأمین معیشت خود است. یعنی اگر فرزندان توانایی کار کردن و کسب درآمد داشته باشند یا اموال کافی برای زندگی داشته باشند، پدر دیگر الزامی به پرداخت نفقه به آن ها ندارد. اما در مورد زن، این شرط وجود ندارد. نفقه زن مشروط به فقر یا عدم تمکن مالی او نیست و حتی زن ثروتمند و شاغل نیز حق دریافت نفقه را داراست. این تفاوت نشان دهنده جایگاه ویژه و مستقل حق نفقه برای زن است.

میزان نفقه زن کارمند چگونه تعیین می شود؟

بر خلاف مهریه که مبلغ آن به صورت دقیق در زمان عقد مشخص می شود، برای نفقه زن، چه کارمند باشد چه خانه دار، مبلغ ثابت و از پیش تعیین شده ای در قانون وجود ندارد. تعیین میزان نفقه، یک فرایند پیچیده و اغلب نیازمند دخالت کارشناسان و دادگاه است که با در نظر گرفتن عوامل مختلفی صورت می گیرد.

معیار شأن و موقعیت اجتماعی زن

مهمترین معیار در تعیین میزان نفقه زن کارمند، «شأن و موقعیت اجتماعی زن» است که شامل موارد زیر می شود:

• تحصیلات: سطح تحصیلات زن (مثلاً کارشناسی، کارشناسی ارشد، دکترا) در تعیین شأن او مؤثر است.
• شغل و جایگاه اجتماعی: اگر زن شاغل باشد، نوع شغل، میزان مسئولیت ها و جایگاه او در جامعه یا محیط کار، در ارزیابی شأن او لحاظ می شود.
• طبقه اجتماعی خانواده پدری: وضعیت مالی و اجتماعی خانواده ای که زن در آن بزرگ شده است، قبل از ازدواج، در تعیین میزان نفقه تأثیرگذار است.
• محل زندگی و عرف جامعه: هزینه های زندگی و عرف حاکم بر جامعه ای که زوجین در آن زندگی می کنند، به صورت غیرمستقیم بر میزان نفقه تأثیر می گذارد.

این بدین معناست که نیازهای متعارف یک زن با مدرک دکترا که در یک سمت مدیریتی مشغول به کار است، با نیازهای متعارف یک زن خانه دار یا زنی با تحصیلات پایین تر متفاوت خواهد بود. نفقه باید به گونه ای تعیین شود که زن بتواند همان سطح از زندگی را که قبل از ازدواج یا متناسب با شأن فعلی خود (بر اساس وضعیت مالی و اجتماعی پدرش و موقعیت شغلی فعلی اش) داشته، حفظ کند.

نقش کارشناس رسمی دادگستری

در صورتی که زوجین بر سر میزان نفقه به توافق نرسند، تعیین میزان نفقه به عهده دادگاه خواهد بود. در این مرحله، دادگاه پرونده را به کارشناس رسمی دادگستری ارجاع می دهد. کارشناس، با بررسی دقیق شرایط زندگی زن، از جمله محل سکونت، نوع پوشاک، خوراک، هزینه های درمانی و سایر نیازهای ذکر شده در ماده ۱۱۰۷ قانون مدنی، و با در نظر گرفتن شأن و موقعیت اجتماعی زن، مبلغ نفقه را ارزیابی و نظریه کارشناسی خود را به دادگاه ارائه می کند. این نظریه معمولاً مبنای رأی قاضی قرار می گیرد.

فرایند تعیین نفقه در دادگاه

فرایند مطالبه و تعیین نفقه در دادگاه معمولاً مراحل زیر را شامل می شود:

1. تقدیم دادخواست: زن یا وکیل او با تقدیم دادخواست به دادگاه خانواده، مطالبه نفقه خود را مطرح می کند.
2. رسیدگی اولیه: دادگاه جلسه ای را برای رسیدگی تشکیل می دهد و تلاش می کند تا زوجین را به سازش دعوت کند.
3. ارجاع به کارشناسی: در صورت عدم سازش، پرونده به کارشناس رسمی دادگستری ارجاع می شود تا میزان نفقه را تعیین کند.
4. صدور رأی: پس از دریافت نظریه کارشناس و بررسی سایر دلایل، دادگاه رأی مقتضی را صادر می کند.

لازم به ذکر است که اگرچه توانایی مالی مرد مستقیماً به عنوان معیار تعیین نفقه ذکر نشده است، اما در عمل دادگاه ها و کارشناسان در ارزیابی نهایی، توانایی مالی مرد را نیز تا حدودی مدنظر قرار می دهند تا رأی صادر شده قابل اجرا باشد و به زندگی زناشویی آسیبی وارد نکند. این موضوع، یک تفاوت ظریف بین نص صریح قانون و رویه عملی در محاکم است.

مواردی که نفقه به زن کارمند تعلق نمی گیرد: شرایط سلب نفقه

با وجود تأکید قانون بر حق نفقه زن شاغل، شرایطی نیز وجود دارد که در صورت تحقق آن ها، حق نفقه از زن ساقط می شود. این موارد، عموماً به عدم انجام وظایف زناشویی از سوی زن، که در اصطلاح حقوقی «عدم تمکین» نامیده می شود، مربوط می گردد.

عدم تمکین

تمکین به معنای انجام وظایف زناشویی است که در دو دسته کلی «تمکین خاص» و «تمکین عام» قرار می گیرد:

• تمکین خاص: به معنای برقراری روابط زناشویی و جنسی بین زن و شوهر است.
• تمکین عام: شامل انجام کلیه وظایف زناشویی دیگر، از جمله حضور در منزل مشترک، پذیرش ریاست مرد بر خانواده در چارچوب قانون و عرف، و همکاری در اداره امور منزل است.

اگر زن بدون عذر موجه و قانونی از همسر خود تمکین نکند، در اصطلاح «ناشزه» محسوب شده و حق نفقه او ساقط می شود. این «عذر موجه» می تواند شامل بیماری، سفر، یا عدم توانایی مرد در تأمین مسکن یا مایحتاج زندگی باشد.

ترک منزل مشترک بدون دلیل موجه

ترک منزل مشترک توسط زن بدون دلیل موجه و قانونی، یکی از مصادیق بارز عدم تمکین عام است. در این حالت نیز نفقه به زن تعلق نخواهد گرفت. دلایل موجه برای ترک منزل می تواند شامل مواردی مانند ترس از آزار و اذیت جسمی یا روحی از سوی مرد، یا عدم تأمین مسکن مناسب باشد که باید در دادگاه اثبات شود.

عقد موقت

در عقد موقت (صیغه)، برخلاف عقد دائم، نفقه به زن تعلق نمی گیرد مگر اینکه در ضمن عقد یا به موجب توافق جداگانه، شرط شده باشد. این یک تفاوت اساسی میان عقد دائم و موقت از نظر حقوقی نفقه است و زنانی که قصد ازدواج موقت دارند، باید به این نکته توجه ویژه داشته باشند.

فوت مرد

با فوت مرد، تکلیف پرداخت نفقه به زن پایان می یابد. البته زن در دوران عده وفات (معمولاً چهار ماه و ده روز) مستحق «نفقه ایام عده وفات» نیست، اما در صورتی که زن باردار باشد، نفقه او تا زمان وضع حمل، از اموال مرد متوفی پرداخت خواهد شد. همچنین زن می تواند از مستمری بازماندگان (در صورت وجود) بهره مند شود که این موضوع با نفقه متفاوت است.

طلاق

پس از طلاق، نفقه به زن تنها در دوران عده طلاق تعلق می گیرد. میزان و شرایط پرداخت نفقه در ایام عده طلاق نیز بر اساس نوع طلاق (رجعی یا بائن) و وضعیت زن (باردار بودن یا نبودن) متفاوت است. پس از پایان یافتن دوران عده، تکلیف پرداخت نفقه از سوی مرد به زن مطلقاً منتفی می شود، مگر در موارد خاص مانند توافق طرفین یا رأی دادگاه در خصوص نفقه ایام گذشته.

آیا مرد می تواند مانع اشتغال همسر کارمند خود شود؟ بررسی ماده ۱۱۱۷ قانون مدنی

اشتغال زنان در جامعه امروزی ایران، به یک امر رایج تبدیل شده است و زنان بسیاری در عرصه های مختلف مشغول به فعالیت هستند. اما یکی از دغدغه های حقوقی برای زنان شاغل و همسرانشان، بحث ممانعت مرد از اشتغال همسر است. ماده ۱۱۱۷ قانون مدنی، به این موضوع پرداخته و شرایط خاصی را برای آن تعیین کرده است.

ماده ۱۱۱۷ قانون مدنی و شرایط ممانعت

بر اساس ماده ۱۱۱۷ قانون مدنی: «شوهر می تواند زن خود را از اشتغال به هر شغلی که منافی با مصالح خانوادگی یا حیثیت خود یا زن باشد، منع کند.» این ماده به مرد حق می دهد تا در شرایطی خاص، از ادامه شغل همسرش جلوگیری کند. اما این حق، مطلق نیست و دارای محدودیت هایی است که باید توسط دادگاه تشخیص داده شود.

مهمترین کلمات کلیدی در این ماده، عبارت «منافی با مصالح خانوادگی یا حیثیت خود یا زن» است. این عبارات تعریفی صریح و یکتا ندارند و تشخیص مصادیق آن بر عهده دادگاه است. به عنوان مثال:

• اگر شغل زن به گونه ای باشد که به بنیان خانواده آسیب برساند، مثلاً ساعات کاری بسیار طولانی داشته باشد و نتواند به امور منزل و تربیت فرزندان رسیدگی کند.
• اگر شغل زن باعث شود که حیثیت یا آبروی مرد در جامعه خدشه دار شود.
• اگر شغل زن به گونه ای باشد که به شأن و منزلت خود زن آسیب بزند.

در تمامی این موارد، صرف ادعای مرد کافی نیست و او باید دلایل و مستندات خود را به دادگاه ارائه دهد و دادگاه با در نظر گرفتن عرف جامعه، شرایط خاص زوجین و مصلحت خانواده، در این خصوص رأی صادر خواهد کرد. به عنوان مثال، شغلی که در یک شهر یا منطقه خاص منافی حیثیت تلقی می شود، ممکن است در منطقه ای دیگر چنین نباشد.

تعلق نفقه در صورت ممانعت قانونی

یک نکته بسیار مهم این است که اگر دادگاه به مرد اجازه دهد تا همسرش را از اشتغال منع کند و زن نیز به این حکم تمکین کرده و شغل خود را رها کند، تکلیف پرداخت نفقه از سوی مرد به قوت خود باقی است. به عبارت دیگر، ممانعت قانونی از شغل، حق نفقه زن را ساقط نمی کند. مادامی که زن تمکین عام و خاص را داشته باشد، حتی اگر به دلیل منع قانونی همسرش بیکار شود، همچنان مستحق دریافت نفقه خواهد بود.

حقوق مالی دیگر زن شاغل در زندگی مشترک

علاوه بر حق نفقه، زن در زندگی مشترک از حقوق مالی دیگری نیز برخوردار است که مستقل از شاغل بودن یا نبودن او، به قوت خود باقی هستند. آگاهی از این حقوق، برای هر دو زوج ضروری است تا بتوانند روابط مالی خود را بر اساس قانون تنظیم کنند و از بروز اختلافات جلوگیری نمایند.

مهریه

مهریه یکی از مهمترین حقوق مالی زن است که با جاری شدن عقد نکاح، مالک آن می شود. مهریه می تواند عندالمطالبه یا عندالاستطاعه باشد و زن هر زمان که بخواهد (در صورت عندالمطالبه بودن) یا در صورت توانایی مالی مرد (در صورت عندالاستطاعه بودن)، می تواند آن را مطالبه کند. شاغل بودن یا درآمد داشتن زن هیچ تأثیری در حق او برای دریافت مهریه ندارد.

اجرت المثل ایام زوجیت

اجرت المثل به دستمزدی گفته می شود که زن می تواند بابت کارهایی که در منزل همسرش انجام داده و شرعاً بر عهده او نبوده است، مطالبه کند. این کارها باید به دستور مرد و با قصد عدم تبرع (یعنی عدم انجام رایگان) انجام شده باشد. دادگاه با بررسی شرایط و ارجاع به کارشناس، میزان اجرت المثل را تعیین می کند. زن شاغل نیز مانند سایر زنان، در صورت اثبات شرایط، حق دریافت اجرت المثل را دارد.

حق تنصیف اموال

حق تنصیف اموال، که معمولاً به صورت شرط ضمن عقد در سند ازدواج درج می شود، به زن اجازه می دهد در صورت طلاق (به شرط اینکه طلاق ناشی از تخلف زن از وظایف زناشویی یا سوءرفتار او نباشد)، تا نیمی از اموالی را که مرد در طول زندگی مشترک به دست آورده است، به دست آورد. این حق نیز مستقل از وضعیت شغلی زن است و تنها به وجود شرط در عقد و تحقق شرایط آن بستگی دارد.

ارث

پس از فوت مرد، زن از اموال او ارث می برد. میزان سهم الارث زن، بسته به وجود یا عدم وجود فرزند، متفاوت است (یک چهارم یا یک هشتم). شاغل بودن زن هیچ تأثیری بر میزان ارث او از همسرش ندارد.

این حقوق مالی، همگی تأکید بر استقلال مالی زن و حمایت از او در شرایط مختلف زندگی مشترک و حتی پس از آن دارند و نشان می دهند که قانون، جایگاه ویژه ای برای حفظ حقوق مالی زنان قائل شده است.

راهنمای عملی برای مطالبه نفقه زن کارمند

مطالبه نفقه، به خصوص زمانی که توافقی بین زوجین وجود نداشته باشد، نیازمند آگاهی از مراحل قانونی و راهکارهای عملی است. این فرایند می تواند شامل اقدامات حقوقی مختلفی باشد که در ادامه به تفصیل توضیح داده می شود.

گام اول: گفتگو و تفاهم

همواره اولین و بهترین گام برای حل هر گونه اختلاف خانوادگی، گفتگو و تفاهم است. در بسیاری از موارد، سوءتفاهم ها یا عدم آگاهی از حقوق و تکالیف، منجر به بروز مشکلاتی مانند عدم پرداخت نفقه می شود. تلاش برای حل مسالمت آمیز مسئله، می تواند از صرف هزینه های زمانی و مالی و همچنین آسیب به روابط خانوادگی جلوگیری کند. زن می تواند با مرد صحبت کرده و او را نسبت به تکلیف قانونی اش آگاه سازد.

گام دوم: ارسال اظهارنامه رسمی

در صورتی که گفتگو و تفاهم نتیجه بخش نباشد، گام بعدی ارسال اظهارنامه رسمی است. اظهارنامه، یک سند رسمی و قانونی است که از طریق دفاتر خدمات قضایی به مرد ابلاغ می شود. در اظهارنامه، زن می تواند درخواست نفقه خود را به صورت رسمی مطرح کرده و تاریخ و نحوه پرداخت را مشخص کند. ارسال اظهارنامه، علاوه بر اینکه یک اخطار رسمی به مرد محسوب می شود، می تواند به عنوان مدرکی دال بر مطالبه نفقه از سوی زن در دادگاه مورد استفاده قرار گیرد.

گام سوم: طرح دعوی حقوقی مطالبه نفقه در دادگاه خانواده

اگر با ارسال اظهارنامه نیز مرد به تکلیف خود عمل نکرد، زن می تواند با طرح دعوی حقوقی در دادگاه خانواده، مطالبه نفقه خود را به صورت قضایی پیگیری کند. این دعوی می تواند شامل مطالبه نفقه گذشته (معوقه) و همچنین نفقه حال (آینده) باشد.

مدارک و مستندات لازم برای طرح دعوی:

• سند ازدواج
• شناسنامه و کارت ملی زوجین
• اظهارنامه ابلاغ شده به مرد (در صورت ارسال)
• هرگونه مدرکی که دال بر عدم پرداخت نفقه باشد (مانند شهادت شهود یا پیامک)

اهمیت مشاوره و کمک گرفتن از وکیل متخصص خانواده

با توجه به پیچیدگی های مسائل حقوقی و نیاز به آشنایی با قوانین و رویه های دادگستری، کمک گرفتن از یک وکیل متخصص خانواده بسیار توصیه می شود. وکیل می تواند زن را در تمامی مراحل، از تنظیم دادخواست و جمع آوری مدارک تا شرکت در جلسات دادگاه و پیگیری پرونده، راهنمایی و حمایت کند و شانس موفقیت در مطالبه نفقه را به میزان قابل توجهی افزایش دهد.

ضمانت اجرای عدم پرداخت نفقه

قانون برای عدم پرداخت نفقه از سوی مرد، ضمانت اجراهای جدی پیش بینی کرده است:

• حق طلاق برای زن: در صورتی که مرد به مدت شش ماه نفقه زن را پرداخت نکند، زن می تواند با مراجعه به دادگاه، تقاضای طلاق کند. این موضوع در دسته «عسر و حرج» قرار می گیرد و به زن حق طلاق می دهد.
• مجازات حبس مرد: عدم پرداخت نفقه از سوی مرد، علاوه بر جنبه حقوقی، دارای جنبه کیفری نیز هست. اگر مرد با وجود تمکن مالی، از پرداخت نفقه خودداری کند، زن می تواند با طرح دعوی کیفری، از او شکایت کرده و در این صورت، مرد ممکن است به مجازات حبس محکوم شود.

آگاهی از این حقوق و راهکارها، به زنان کمک می کند تا در صورت نیاز، بتوانند از حقوق قانونی خود برای تأمین معیشتشان دفاع کنند.

نتیجه گیری

در این مقاله به صورت جامع و دقیق به بررسی میزان نفقه زن کارمند و ابعاد مختلف آن پرداختیم. روشن شد که مطابق با قانون مدنی و مبانی شرعی، شاغل بودن و داشتن درآمد مستقل برای زن، به هیچ وجه او را از حق نفقه محروم نمی کند. مرد در عقد دائم، مکلف به پرداخت نفقه است و این تکلیف قانونی، از زمان جاری شدن عقد نکاح آغاز می شود. میزان نفقه نیز ثابت نیست و بر اساس شأن و موقعیت اجتماعی زن، اعم از تحصیلات، شغل، و عرف جامعه، توسط کارشناس رسمی دادگستری و رأی قاضی تعیین می گردد. همچنین، شرایطی نظیر عدم تمکین یا ترک منزل بدون دلیل موجه، می تواند به سلب حق نفقه منجر شود.

با این حال، حتی در شرایطی که مرد به دلایل قانونی و با حکم دادگاه، همسرش را از اشتغال منع کند، حق نفقه زن همچنان پابرجا خواهد بود. علاوه بر نفقه، زن از حقوق مالی دیگری مانند مهریه، اجرت المثل ایام زوجیت، حق تنصیف اموال و ارث نیز برخوردار است که هر یک دارای جایگاه و احکام حقوقی خاص خود هستند. در نهایت، برای مطالبه نفقه، بهترین راه ابتدا گفتگو و تفاهم است، اما در صورت عدم نتیجه، زن می تواند از طریق ارسال اظهارنامه و طرح دعوی حقوقی در دادگاه خانواده، حقوق خود را پیگیری کند. آگاهی از این قوانین و حقوق، نه تنها به زنان کمک می کند تا از جایگاه قانونی خود دفاع کنند، بلکه می تواند به بهبود روابط زوجین و کاهش اختلافات در بستر خانواده نیز کمک شایانی نماید.