چرا اسراییل، متهم اول عملیات تروریستی در مسکو است؟

شمار کشته های جنایت تروریستی در مسکو به 143 نفر افزایش یافته و گویا حال 60 مجروح وخیم است. تروریست ها بیش از 300 نفر را به خاک و خون کشیده اند و سوال این است که صحنه گردان اصلی ماجرا کیست؟

به گزارش ساز ایرانی، محمد ایمانی در یادداشتی در کانال تلگرامی خود نوشت: روال این است که هر گاه عملیات تروریستی در کشورهای رقیب مثلث «آمریکا/اسراییل/ انگلیس» رخ می دهد، بلافاصله پروپاگاندای غربی، مسیولیت را متوجه داعش می کند و داعش هم «گردن می گیرد». گاهی شاخه های داعش، پشت اقدامات تروریستی هستند و گاهی هم گردن آنها انداخته می شود و گردن می گیرند. اما در هر دو حالت باید کارفرما را از «تیم ترور» یا «گردن گیر» تشخیص داد.

به اعتراف دونالد ترامپ، داعش را آمریکا ساخت. اما این واقعیت، مانع از این نیست که دقت کنیم آمریکا و اسراییل و همچنین انگلیس، در بسیاری از اقدامات ضد امنیتی علیه رقبا مشترکا عمل می کنند. مشخصا در جنایت اخیر نمی توان از نقش رژیم صهیونسیتی غفلت کرد و لو این که برخی دولت ها مانند جمهوری آذربایجان و ترکیه و اوکراین، با توجه به برخی سوابق، در مظان اتهام واسطگی باشند.

عملیات تروریستی در مسکو،  ساعاتی پس از وتوی قطعنامه آمریکا در شورای امنیت توسط روسیه رخ داد؛ قطعنامه ای که برای نسل کشی رژیم صهیونسیتی در غزه، حاشیه امنیت ایجاد می کرد. پوتین گفت: «از وتو کردن قطعنامه شورای امنیت و حمایت از مردم غزه پشیمان نیستیم، حتی اگر به ما ضربه بزنید».

اما دشمنی اسراییل با روسیه، به وتوی قطعنامه محدود نمی شود. شاید برخی مقامات ارشد روسیه دقت کافی نداشته باشند، اما روسیه چند سال قبل در ماجرای جنگ سوریه، دست در لانه زنبور کرد و در معکوس شدن روند جنگی که برای اسراییل حکم مرگ و زندگی زا داشت، نقش موثری داشت. صهیونیست ها تظاهر به تغافل و محترم شمردن نفوذ مسکو کردند و این که صرفا به مواضع نیروهای سوری یا ایرانی حمله می کنند. روسیه هم با بدفهمی و ساده لوحی پذیرفت، اما زمامداران رژیم صهیونیستی، کینه پوتین را به دل گرفتند. به همین دلیل هم بود که بارها در پشت صحنه جنگ اوکراین، زهر خود را ریختند و حتی برخی سیاستمداران در تل آویو گفتند که روسیه باید تاوان دخالت در جنگ سوریه را بپردازد.

 درست است که داعش را دولت اوباما تاسیس کرد، اما اهمیت عراق و سوریه برای آمریکا، مانع از آن نیست که نقش محوری اسراییل را در جنگ سوریه فراموش کنیم. سوریه، حلقه دسترسی ایران به لبنان در مرزهای شمالی فلسطین اشغالی، و همچنین پایگاه هماهنگی و پشتیبانی گروه های مبارز فلسطینی است.

اگر سوریه با جنگ نیابتی گروه های تروریستی، بی ثبات می شد و دولت بشار اسد فرو می پاشید، پنجه قوی جبهه مقاومت از حلقوم اسراییل برداشته می شد. می بینید که سرنوشت جنگ سوریه برای رژیم صهیونیستی، حیاتی تر از اهداف آمریکا بود و به موجودیت نامشروع اسراییل بر می گشت.

موشه یعلون وزیر جنگ اسبق اسراییل ، نام این نقشه تمیز را جنگ جهانی سوم گذاشت: یعنی ماجرا فراتر از سوریه و ایران بود و به سرنوشت قدرت هایی مانند روسیه هم مربوط می شد.
جبهه مقاومت با نقش آفرینی پیچیده سردار سلیمانی توانست جنگ جهانی سوم را که دنبال تغییر نقشه خاورمیانه از مسیری دیگر بود، مغلوبه کند. سردار سلیمانی در سفر به مسکو، پوتین را درباره واقعیت میدان توجیه کرد. تهدید تروریست های نیابتی قرار نبود به سوریه و عراق محدود بماند و کارفرمایان در مرحله بعدی، آسیای میانه و قفقاز و روسیه و سپس چین را در شعاع هدف گذاری خود داشتند.

صهیونیسم مسیحی، پس از فروپاشی شوروی در سال 1991 میلادی، نقشه جهان تک قطبی و گروگان گیری جهانی را بر مبنای نقشه خاورمیانه جدید ترسیم کرد و نهایتا به واسطه شکست در اشغال مستقیم افغانستان و عراق، به جنگ نیابتی در عراق و سوریه روی آورد. روسیه هر چند در دو دهه نخستین منفعل بود، اما در دهه اخیر در کنار ایران، نقش مهمی در شکست پروژه بزرگ آمریکا و اسراییل ایفا کرد.

بازیابی اعتماد به نفس از دست  رفته روی روسیه، به نحوی که در کنار ایران و چین بخواهد مقابل یکه تازی غرب شاخ شود، رویدادی نیست که از سوی آمریکا و اسراییل تحمل شود.

غرب نتوانست اوکراین را تبدیل به باتلاقی برای پوتین کند. روسیه در این جنگ، سرتر از ناتو بود و همین موجب رای بالای 80 درصدی پوتین در انتخابات اخیر شد. اگر بنا باشد روسیه، غفلت و جا ماندگی خود از جنگ 170 روزه غزه را جبران نماید و نقشی مشابه نقش قبلی در جنگ سوریه ایفا کند، شکستی بزرگ تر از جنگ اوکراین (شرق اروپا) در شرق مدیترانه و  امتداد دریای سرخ برای صهیونیسم مسیحی رقم خواهد خورد.

عملیات تروریستی در مسکو را باید از این زاویه تحلیل کرد و داعش در چنین مقیاسی، ماسک و مترسکی بیش نیست؛ همچنان که بازیگری محتمل دولت های باکو، آنکارا یا کی اف.

پایان خبر ساز ایرانی