محل کشف جام سفالین کجاست؟

جام سفالین از جمله مهم ترین یافته های باستان شناسی در شهر سوخته، واقع در استان سیستان و بلوچستان، است که به دلیل نقوش متوالی خود به عنوان قدیمی ترین انیمیشن جهان شناخته می شود. این اثر ارزشمند در موزه ملی ایران نگهداری می شود و نمادی از پیشرفت های هنری و فکری تمدن های باستانی ایران است. علاوه بر این، جام های سفالین متعددی از تمدن جیرفت در استان کرمان نیز به دست آمده اند که هر کدام در جایگاه خود از اهمیت بالایی برخوردارند.

کشف جام های سفالین در نقاط مختلف ایران، پنجره ای به سوی تاریخ و فرهنگ غنی این سرزمین می گشاید. این اشیاء نه تنها اطلاعاتی درباره زندگی روزمره و باورهای مردمان گذشته ارائه می دهند، بلکه نشان دهنده توانایی های هنری و فنی آن ها در ساخت و تزئین سفال نیز هستند. از شهر سوخته در شرق تا مناطق مرکزی و غربی ایران، هر یافته سفالین داستانی ناگفته از دوران های دور را روایت می کند. در ادامه به بررسی جامع تر محل کشف و اهمیت این جام ها و همچنین سایر یافته های باستان شناسی مرتبط در ایران و جهان خواهیم پرداخت.

همه چیز درباره قدیمی ترین انیمیشن جهان

قدیمی ترین انیمیشن جهان عنوانی است که به یک جام سفالین باستانی تعلق گرفته است. این جام سفالین که از دل خاک شهر سوخته در استان سیستان و بلوچستان سر برآورده، به دلیل نقوش منحصر به فرد خود، توجه جهانیان را به خود جلب کرده است. نقاشی های روی این جام، یک بز کوهی را در پنج حرکت متوالی به تصویر می کشند که به سمت درختی جهش می کند و برگ های آن را می خورد.

این توالی حرکتی، اگرچه ساده به نظر می رسد، اما نشان دهنده درک عمیق هنرمندان باستانی از مفهوم حرکت و زمان است. با قرار دادن این تصاویر در کنار هم و چرخش سریع جام، توهم حرکت ایجاد می شود که اساس هنر پویانمایی یا انیمیشن است. کشف این اثر، نه تنها تاریخ انیمیشن را هزاران سال به عقب می برد، بلکه گواهی بر خلاقیت و نوآوری تمدن های باستانی ایران است.

این قدیمی ترین انیمیشن، شاهدی بر این مدعاست که بشر از دیرباز به دنبال روایت داستان ها و به تصویر کشیدن حرکت بوده است. این جام نه تنها یک شیء هنری، بلکه سندی تاریخی است که نشان می دهد ریشه های هنر سینما و انیمیشن را باید در میان آثار باستانی جستجو کرد. اهمیت این کشف در مجامع باستان شناسی فراتر از مرزهای ایران است و جایگاه ویژه ای در تاریخ هنر و تکنولوژی دارد.

محل کشف جام سفالین کجاست؟

محل اصلی کشف جام سفالین مشهور به اولین انیمیشن جهان، شهر سوخته است. این محوطه باستانی عظیم، در فاصله ۵۷ کیلومتری شهر زابل در استان سیستان و بلوچستان و در حاشیه رود هیرمند قرار دارد. شهر سوخته یکی از مهم ترین مراکز تمدنی دوران برنز در شرق ایران و یکی از بزرگترین شهرهای باستانی خاور نزدیک است که قدمت آن به هزاره سوم قبل از میلاد بازمی گردد.

کاوش های باستان شناسی در این شهر، که از سال ۱۳۴۷ آغاز شده و همچنان ادامه دارد، منجر به کشف آثار بی نظیری از جمله این جام سفالین شده است. علاوه بر جام سفالین شهر سوخته، یکی دیگر از مهم ترین مناطق کشف جام های سفالین باستانی در ایران، تمدن جیرفت در استان کرمان است. این تمدن که در جنوب شرق ایران و در حاشیه رود هلیل شکل گرفته، دارای آثار سفالین و سنگی بسیار غنی و منحصربه فردی است.

محوطه باستانی کنارصندل در جیرفت، کانون اصلی فعالیت های حفاری باستان شناسی به سرپرستی دکتر یوسف مجیدزاده بوده است. متاسفانه، بخش قابل توجهی از آثار این تمدن، پیش از کاوش های رسمی، مورد غارت آثار باستانی و قاچاق آثار باستانی قرار گرفت که این امر، چالش هایی را در شناسایی دقیق محل کشف اولیه برخی از این جام ها ایجاد کرده است.

با این حال، کاوش های علمی در جیرفت و شهر سوخته، انبوهی از اطلاعات را درباره این تمدن های پیشرفته فراهم کرده است. هر دو منطقه، گواهی بر شکوفایی هنری و فرهنگی مردمان ساکن فلات ایران در هزاره های پیش از میلاد هستند و اهمیت آن ها در درک تاریخ بشر بی بدیل است.

چرا جام سفالین را اولین انیمیشن دنیا می دانند؟

جام سفالین کشف شده در شهر سوخته، به دلیل ویژگی خاص نقوش آن، لقب قدیمی ترین انیمیشن جهان را به خود اختصاص داده است. روی این جام سفالین، تصویر یک بز کوهی در پنج مرحله متوالی نقاشی شده است که حرکت او را از ایستادن تا پریدن روی درخت و خوردن برگ ها نشان می دهد. این توالی، از دیدگاه باستان شناسی و تاریخ هنر، بسیار حائز اهمیت است.

آنچه این جام را منحصر به فرد می کند، نه صرفاً نقاشی یک حیوان، بلکه نمایش پیوسته و مرحله به مرحله یک عمل است. این شیوه به تصویر کشیدن، دقیقا همان اصلی است که در پویانمایی مدرن به کار می رود؛ یعنی نمایش متوالی تصاویری که با سرعت مشخصی در پی هم قرار می گیرند و توهم حرکت را ایجاد می کنند. این کشف نشان می دهد که در هزاره سوم قبل از میلاد، مردمان تمدن های باستانی ایران به درک عمیقی از مفهوم حرکت و روایت بصری دست یافته بودند.

باستان شناسان پس از کشف این جام، با بازسازی و نمایش متوالی این نقوش، یک انیمیشن کوتاه را ایجاد کردند که به وضوح پتانسیل انیمیشنی این اثر را نشان می دهد. این جام نه تنها یک دستاورد هنری بزرگ محسوب می شود، بلکه دیدگاه های ما را درباره تاریخ رسانه و هنر بصری تغییر داده و نشان می دهد که خلاقیت بشر در ایجاد تصاویر متحرک، قدمتی بسیار طولانی دارد.

محل نگهداری جام سفالین، قدیمی ترین انیمیشن جهان

جام سفالین که به عنوان قدیمی ترین انیمیشن جهان شناخته می شود، پس از کشف در شهر سوخته، به موزه ملی ایران منتقل شده و در حال حاضر در آنجا نگهداری می شود. این موزه، که در تهران قرار دارد، مهم ترین و بزرگترین موزه باستان شناسی و تاریخ ایران است و گنجینه ای از آثار ارزشمند دوران های مختلف تمدنی را در خود جای داده است.

موزه ملی ایران از دو بخش اصلی تشکیل شده است: موزه ایران باستان که در سال ۱۳۱۶ بازگشایی شد و موزه باستان شناسی و هنر دوران اسلامی ایران که در سال ۱۳۷۵ تأسیس گردید. جام سفالین شهر سوخته در بخش موزه ایران باستان به نمایش گذاشته شده است، جایی که بازدیدکنندگان می توانند با سیر تحول تمدن های باستانی ایران، از دوران پیش از تاریخ تا دوره اسلامی، آشنا شوند.

این موزه نه تنها محلی برای نمایش آثار، بلکه مرکزی برای پژوهش و مطالعه بر روی میراث فرهنگی کشور است. نگهداری این جام در موزه ملی، تضمین کننده حفظ آن برای نسل های آینده است و فرصتی را فراهم می آورد تا علاقه مندان به تاریخ و هنر، از نزدیک شاهد این شاهکار باستانی باشند و به عمق خلاقیت و دانش مردمان تمدن های باستانی پی ببرند.

جام سفالین شهر سوخته، نمادی از خلاقیت بی حد و مرز مردمان ایران باستان است که با درک عمیق از حرکت، پایه های هنر پویانمایی را هزاران سال پیش بنا نهادند.

کشف جام سفالی پنج هزار ساله در همدان

کشف جام های سفالی با قدمت بالا تنها محدود به شهر سوخته و جیرفت نیست. در استان همدان نیز، یافته های باستان شناسی از وجود تمدن های باستانی با قدمت چشمگیر حکایت دارد. به عنوان مثال، گزارشی از کشف یک جام سفالین پنج هزار ساله در همدان منتشر شده است که مربوط به هزاره سوم قبل از میلاد مسیح است. این کشف، اهمیت منطقه غرب ایران را در دوران باستان به وضوح نشان می دهد.

این گونه یافته ها در همدان، که یکی از شهرهای کهن ایران محسوب می شود، اطلاعات ارزشمندی را درباره ارتباطات فرهنگی و تجاری تمدن های باستانی این منطقه با سایر نقاط فلات ایران و حتی بین النهرین فراهم می آورد. سفالینه ها، به دلیل مقاومت بالا و تنوع طرح و نقش، همواره یکی از مهم ترین ابزارهای باستان شناسی برای تاریخ گذاری و شناسایی فرهنگ های باستانی بوده اند.

کشف این جام در همدان، بر غنای تاریخی و باستان شناختی این استان می افزاید و نشان می دهد که در طول هزاره ها، مناطق مختلف ایران، کانون های مهمی از فعالیت های بشری و خلاقیت هنری بوده اند. این یافته ها به درک بهتر ما از دوران برنز و جوامع شکل گرفته در آن زمان کمک شایانی می کند.

کشف جام سفالی 5 هزار ساله در اسدآباد

در ادامه کاوش های باستان شناسی در استان همدان، یک جام سفالین پنج هزار ساله نیز در دشت اسدآباد کشف و شناسایی شده است. این کشف مهم، توسط دکتر آرمان وفایی، پژوهشگر باستان شناسی، صورت گرفته و به اداره میراث فرهنگی استان اهدا شده است. قدمت این جام نیز به هزاره سوم قبل از میلاد بازمی گردد که آن را هم دوره با بسیاری از یافته های مهم تمدن های باستانی در ایران قرار می دهد.

اسدآباد، که از مناطق تاریخی همدان به شمار می رود، همواره مورد توجه باستان شناسان بوده است. یافته هایی از این دست در اسدآباد، بر اهمیت این منطقه به عنوان یک مرکز زیستی و فرهنگی در دوران برنز تأکید می کند. این جام سفالی، گواهی دیگر بر تبحر هنرمندان و صنعتگران آن دوران در ساخت اشیای کاربردی و هنری است.

این کشفیات نه تنها به پازل تاریخ ایران کمک می کند، بلکه به درک بهتر تعاملات فرهنگی و اقتصادی تمدن های باستانی در فلات ایران نیز یاری می رساند. هر قطعه سفال، هرچند کوچک، داستانی از زندگی، هنر و باورهای مردمان هزاران سال پیش را در خود نهفته دارد.

اختلاف بر سر قدیمی ترین مکان باستانی جهان؛ اتیوپی قدیمی ترست یا کنیا؟

بحث بر سر تعیین قدیمی ترین مکان باستانی جهان، یکی از موضوعات داغ و پیچیده در علم باستان شناسی است که به طور مداوم با کشفیات جدید به روز می شود. در حال حاضر، دو کشور اتیوپی و کنیا، مدعی یافتن قدیمی ترین شواهد حضور انسان یا ابزارهای ساخته دست بشر هستند.

در اتیوپی، سایت های باستانی مانند لومکوی ۳ (Lomekwi 3) در کنیا، شواهدی از ابزارهای سنگی با قدمت حدود ۳.۳ میلیون سال را ارائه داده اند. این ابزارها که بسیار ابتدایی هستند، احتمالاً توسط گونه های اولیه انسان تباران مانند استرالوپیتکوس آفارنسیس ساخته شده اند. این کشفیات، تاریخ استفاده از ابزار را به مراتب به عقب تر می برد و درک ما از تکامل فناوری در انسان های اولیه را دگرگون می کند.

در مقابل، کنیا نیز با سایت هایی نظیر کوبی فوراس (Koobi Fora) و اولدورپای (Olduvai Gorge، البته در تانزانیا، اما در نزدیکی مرز کنیا و با یافته های مرتبط)، شواهد مهمی از حضور انسان های اولیه و ابزارهای سنگی ارائه داده است. این رقابت علمی نه تنها به روشن شدن زوایای تاریک تاریخ بشر کمک می کند، بلکه نشان دهنده اهمیت قاره آفریقا به عنوان گهواره بشریت است.

این بحث ها و کاوش ها، اهمیت باستان شناسی را در بازسازی گذشته و درک ریشه های تمدن های باستانی بشر بیش از پیش نمایان می سازد. هر یافته جدید، چه در آفریقا و چه در نقاط دیگر جهان، به تکمیل پازل پیچیده تاریخ تکامل انسان کمک می کند.

کشاورز ترکیه ای گنجینه ای را در زیر مزرعه اش کشف کرد

کشف گنجینه های باستانی اغلب توسط باستان شناسان حرفه ای در طی حفاری باستان شناسی صورت می گیرد، اما گاهی اوقات، افراد عادی نیز به طور اتفاقی با یافته های شگفت انگیزی روبرو می شوند. یک نمونه برجسته از این دست، کشف یک موزاییک عظیم مربوط به دوران امپراتوری روم توسط یک کشاورز ترکیه ای در مزرعه اش است. این کشاورز در حال کاشت نهال بود که به طور تصادفی با این اثر هنری عظیم برخورد کرد.

این موزاییک که مساحتی حدود ۸۴ متر مربع را پوشانده، گمان می رود قدمت آن به قرن پنجم میلادی برسد و طرحی زیبا شبیه به باغی پر از حیوانات گوناگون را به تصویر می کشد. این کشف اتفاقی، بار دیگر اهمیت حفظ و بررسی دقیق زمین های باستانی را گوشزد می کند، چرا که بسیاری از تمدن های باستانی، آثار خود را در زیر لایه های خاک پنهان کرده اند.

این گونه کشفیات اتفاقی، همواره با چالش هایی در زمینه حفظ و نگهداری روبرو هستند، به خصوص اگر پیش از اطلاع رسانی به مراجع ذی صلاح، مورد دستبرد قرار گیرند. این حادثه، اهمیت همکاری جامعه محلی با کارشناسان باستان شناسی و مقامات میراث فرهنگی را برای جلوگیری از غارت آثار باستانی و قاچاق آثار باستانی برجسته می سازد.

شهر تاریخی در زیر میدان ده دی مشهد

شهر مشهد، به عنوان یکی از شهرهای کهن ایران، دارای لایه های تاریخی پنهان بسیاری است که هر از گاهی در جریان پروژه های عمرانی یا کاوش های باستان شناسی آشکار می شوند. یکی از این کشفیات مهم، مربوط به وجود یک شهر تاریخی در زیر میدان ده دی مشهد است. این کشف، افق های جدیدی را در شناخت تاریخ پنهان این شهر و تمدن های باستانی آن گشوده است.

در پی عملیات عمرانی و با همکاری میراث فرهنگی، باستان شناسان موفق به خاکبرداری و کشف بخش هایی از این شهر زیرزمینی شده اند. شواهد موجود نشان می دهد که این سازه ها، از چوب های مقاوم و با تراکم بالا ساخته شده اند و دارای طاق های متعددی در سقف هستند. این یافته ها، اطلاعات ارزشمندی درباره شیوه های معماری و زندگی مردم در دوران های گذشته مشهد ارائه می دهند.

تلاش برای بازآفرینی، مرمت و آماده سازی این تونل ها و سازه های باستانی در زیر میدان ده دی، با هدف ارائه اطلاعات تاریخی شهر مشهد به زائرین و مجاورین در حال انجام است. این پروژه، نمونه ای برجسته از باستان شناسی شهری است که به ما کمک می کند تا لایه های پنهان تاریخ را در دل شهرهای امروزی کشف کنیم و به اهمیت محوطه باستانی در مناطق شهری پی ببریم.

چهارطاقی تیموری شیروان؛ جاذبه ای بی نظیر در خراسان شمالی

چهارطاقی تیموری شیروان، یکی از بناهای تاریخی و معماری برجسته در استان خراسان شمالی است که قدمت آن به اوایل دوران تیموریان بازمی گردد. این بنا، که نام خود را از یکی از سرداران بزرگ تیموری به نام عید خواجه گرفته، نمونه ای عالی از معماری اسلامی و ایرانی در قرون میانه است. ساخت بناهای چهارطاقی در ایران سابقه طولانی دارد و ریشه های آن به دوران اساطیری و پیش از اسلام بازمی گردد.

معماری چهارطاقی، با چهار ستون و یک گنبد، یکی از اشکال رایج در ساخت آتشکده ها، مقابر و بناهای یادبود در تمدن های باستانی ایران بوده است. چهارطاقی تیموری شیروان، با ساختار مستحکم و طراحی خاص خود، نشان دهنده توانمندی های مهندسی و هنری دوران تیموری است. این بنا، نه تنها یک جاذبه گردشگری، بلکه یک محوطه باستانی مهم برای مطالعات باستان شناسی و معماری تاریخی است.

باستان شناسان با مطالعه این بناها، می توانند به اطلاعات ارزشمندی درباره شیوه های زندگی، باورها و تکنیک های ساخت و ساز مردمان آن دوره دست یابند. این چهارطاقی، گواهی بر تداوم و تکامل فرم های معماری در طول تاریخ ایران است و جایگاه ویژه ای در میراث فرهنگی کشور دارد.

قلعه ضحاک؛ سفری به قلب تاریخ و فرهنگ هشترود

قلعه ضحاک، واقع در نزدیکی شهر هشترود در استان آذربایجان شرقی، یکی از مهم ترین و مرموزترین محوطه باستانی در ایران است. این قلعه که بر فراز کوهی بلند قرار گرفته، چشم اندازی بی نظیر به اطراف دارد و سال هاست که مورد توجه باستان شناسان و علاقه مندان به تاریخ قرار گرفته است. قدمت این قلعه مورد بحث است؛ برخی پژوهشگران آن را متعلق به دوره مادها و سلسله اژدهاک می دانند، در حالی که برخی دیگر به واسطه رونق قلعه در دوران اشکانی و ساسانی، قدمت آن را به این دوران ها نسبت می دهند.

قلعه ضحاک، با سازه های سنگی و معماری خاص خود، نشان دهنده یک سیستم دفاعی پیشرفته در دوران باستان است. این قلعه شامل بخش هایی مانند معبد، برج ها، و اتاق های متعدد است که گواهی بر زندگی فعال در این محوطه باستانی در طول قرون متمادی است. کشفیات در این قلعه، از جمله سفالینه ها و ابزارهای سنگی، به باستان شناسان کمک می کند تا تصویر روشن تری از زندگی مردمان ساکن در این منطقه در تمدن های باستانی را ترسیم کنند.

این قلعه، نه تنها از نظر تاریخی و معماری حائز اهمیت است، بلکه داستان ها و افسانه های بسیاری نیز پیرامون آن وجود دارد که بر جذابیت آن می افزاید. قلعه ضحاک، گنجینه ای از تاریخ و فرهنگ ایران است که هر بازدیدکننده ای را به سفری در زمان دعوت می کند و اهمیت باستان شناسی را در حفظ این گنجینه ها نشان می دهد.

قلعه ضحاک، با قدمتی دیرینه و معماری شگفت انگیز، نمادی از استقامت و تمدن های کهن در قلب فلات ایران است.

مدرسه ای که ارسطو در آن به اسکندر مقدونی درس می داد

در میان محوطه باستانی جهان، برخی مکان ها نه تنها از نظر معماری و تاریخی، بلکه به دلیل ارتباطشان با شخصیت های برجسته، شهرت جهانی پیدا کرده اند. یکی از این مکان ها، مدرسه باستانی میزا (Mieza) در مقدونیه است که گفته می شود ارسطو، فیلسوف بزرگ یونانی، در آن به اسکندر مقدونی درس می داد. این مدرسه، یک مرکز آموزشی مهم در دوران کلاسیک یونان بود و نقش حیاتی در تربیت یکی از بزرگترین فاتحان تاریخ ایفا کرد.

میزا، مجموعه ای از غارهای طبیعی و سازه های سنگی است که به معبدی وقف پری ها تبدیل شده بود. این معبد دارای یک گذرگاه طاق دار دو طبقه با ستون های سبک ایونیک است که نشان دهنده سطح بالای هنر معماری آن دوران است. باستان شناسان در کاوش های خود در این منطقه، علاوه بر مدرسه، یک تئاتر باستانی و سازه های فرهنگی دیگر را نیز کشف کرده اند.

این محوطه باستانی، نه تنها به دلیل ارتباط با ارسطو و اسکندر شهرت دارد، بلکه به دلیل مقبره های چشمگیر و نقاشی های دیواری زیبا در امتداد جاده باستانی که میزا را به پلا، پایتخت مقدونیه، متصل می کرد، نیز مورد توجه قرار گرفته است. این کشفیات، دیدگاه های ارزشمندی را درباره نظام آموزشی، فرهنگ و هنر تمدن های باستانی یونان ارائه می دهند.

میزا؛ ارسطو در این مدرسه باستانی به اسکندر مقدونی درس می داد

مدرسه باستانی میزا، مکانی است که تاریخ دانان و باستان شناسان معتقدند ارسطو، یکی از تأثیرگذارترین فیلسوفان تاریخ، در آنجا به اسکندر مقدونی، فاتح بزرگ جهان باستان، آموزش می داد. این محوطه باستانی که در مقدونیه قرار دارد، نه تنها یک مکان آموزشی، بلکه یک مرکز فرهنگی و مذهبی نیز بوده است.

آموزش های ارسطو در میزا، شامل موضوعاتی چون فلسفه، اخلاق، سیاست، منطق، علوم طبیعی و حتی فنون نظامی بود که نقش بسزایی در شکل گیری شخصیت و جهان بینی اسکندر داشت. این مکان، گواهی بر اهمیت آموزش و پرورش در تمدن های باستانی است و نشان می دهد که حتی پادشاهان نیز برای کسب دانش، به محضر فلاسفه می رفتند.

کاوش های باستان شناسی در میزا، به کشف بقایای سازه هایی انجامیده که به تایید این روایت تاریخی کمک می کند. مقبره های شگفت انگیز با نماهای معبد مانند و نقاشی های دیواری زیبا در نزدیکی این مدرسه، بر غنای فرهنگی و هنری این محوطه باستانی می افزاید. میزا، یک نمونه بارز از تلاقی دانش، قدرت و هنر در دوران باستان است و اهمیت باستان شناسی را در بازسازی چنین روایت های تاریخی نشان می دهد.

آیا مرمت مدرس ابن سینا کارشناسی شده است؟

مدرس ابن سینا در اصفهان، یکی از بناهای تاریخی مهم مرتبط با شیخ الرئیس ابوعلی سینا، فیلسوف و پزشک شهیر ایرانی است. این بنا، که در محله ای قدیمی واقع شده، یادآور دوران سکونت و تدریس ابن سینا در اصفهان است. مرمت و بازسازی بناهای تاریخی همواره موضوعی حساس و نیازمند تخصص بالای باستان شناسی و معماری است تا اصالت و ارزش تاریخی آن ها حفظ شود.

در مورد مدرس ابن سینا، پرسش هایی درباره کارشناسی بودن فرآیند مرمت مطرح شده است. این موضوع اهمیت رویکرد علمی و تخصصی در مواجهه با میراث فرهنگی را برجسته می کند. هرگونه مرمت غیرکارشناسی می تواند به جای حفظ، به تخریب یا از بین رفتن ویژگی های اصیل یک بنای تاریخی منجر شود. اعضای هیئت علمی گروه باستان شناسی دانشگاه کاشان و سایر متخصصان، سال هاست که بر اهمیت مرمت های علمی و مستندسازی دقیق تأکید دارند.

این مباحث نشان می دهد که حفظ محوطه باستانی و بناهای تاریخی، تنها به کشف آن ها محدود نمی شود، بلکه نیازمند یک برنامه جامع و تخصصی برای نگهداری، مرمت و معرفی آن هاست. این امر به ویژه برای بناهایی که با شخصیت های بزرگی چون ابن سینا در ارتباط هستند، اهمیت دوچندان پیدا می کند، زیرا آن ها نه تنها نمادی از معماری، بلکه گواهی بر تاریخ علم و فرهنگ تمدن های باستانی ایران هستند.

سوالات متداول

جام سفالین چیست؟

جام سفالین، نوعی ظرف ساخته شده از خاک رس است که پس از شکل دهی، در کوره پخته می شود تا سخت و مقاوم گردد. این جام ها اغلب برای نگهداری مواد غذایی، نوشیدنی ها یا به عنوان اشیای آیینی و هنری در تمدن های باستانی مورد استفاده قرار می گرفتند و نقش مهمی در زندگی روزمره و فرهنگ مردمان گذشته داشتند.

تاریخچه جام سفالین به چه دورانی بازمی گردد؟

تاریخچه جام های سفالین به هزاران سال پیش، حتی به دوران نوسنگی، بازمی گردد. اما جام سفالین معروف شهر سوخته، که به عنوان قدیمی ترین انیمیشن جهان شناخته می شود، مربوط به هزاره سوم قبل از میلاد (حدود ۵۲۰۰ سال پیش) و دوران برنز است که نشان دهنده قدمت بالای هنر سفالگری در ایران است.

جام سفالین در کدام موزه نگهداری می شود؟

جام سفالین شهر سوخته، که به دلیل نقوش متحرک خود شهرت دارد، در حال حاضر در موزه ملی ایران واقع در تهران نگهداری می شود. این موزه، مرکزی برای حفظ و نمایش گنجینه های باستان شناسی و فرهنگی ایران است و بازدید از آن برای عموم امکان پذیر است.

ابعاد جام سفالین چقدر است؟

جام سفالین شهر سوخته ابعاد نسبتاً کوچکی دارد. قطر دهانه آن حدود ۱۰ سانتی متر و ارتفاع آن حدود ۳۵ سانتی متر است. این ابعاد، امکان حمل و نگهداری آسان آن را فراهم می کرده و برای نمایش نقوش پویانمایی روی آن نیز مناسب بوده است.

کشف جام سفالین توسط چه کسی انجام شد؟

جام سفالین شهر سوخته در جریان حفاری باستان شناسی های گسترده ای که در این محوطه باستانی صورت گرفت، کشف شد. این کاوش ها توسط هیئت های باستان شناسی ایرانی و ایتالیایی انجام شده است. کشف این جام، نتیجه تلاش های تیمی و مستمر باستان شناسان در این منطقه بوده است.

جام سفالین شهر سوخته در کجا قرار دارد؟

جام سفالین شهر سوخته در بخش موزه ایران باستان در موزه ملی ایران در تهران قرار دارد. این جام، یکی از مهم ترین اشیاء به نمایش گذاشته شده در این موزه است و بازدیدکنندگان می توانند از نزدیک شاهد این شاهکار هنری و تاریخی باشند که از شهر سوخته در سیستان و بلوچستان به دست آمده است.