معرفی فیلم ژنرال (The General)

فیلم ژنرال (The General) محصول سال 1926، یک شاهکار بی بدیل سینمای صامت به کارگردانی و بازی باستر کیتون است که به عنوان یکی از برجسته ترین آثار تاریخ سینما و قله ی هنر این کمدین بزرگ شناخته می شود. این فیلم، ترکیبی بی نظیر از کمدی فیزیکی، اکشن نفس گیر و درام جنگی است که با گذشت نزدیک به یک قرن از ساخت آن، همچنان مخاطبان و منتقدان را شگفت زده می کند. لازم به ذکر است که فیلم دیگری نیز با همین عنوان در سال ۱۹۹۸ توسط جان بورمن ساخته شده است که کاملاً متفاوت از این شاهکار کمدی صامت است و این مقاله به طور کامل به معرفی و تحلیل نسخه ۱۹۲۶ می پردازد.

اهمیت فیلم ژنرال نه تنها به دلیل ارزش های هنری و فنی آن، بلکه به خاطر رویکرد جسورانه باستر کیتون در ترکیب ژانرهای مختلف و انجام بدل کاری های خیره کننده و واقعی است که در زمان خود بی سابقه بود. این اثر، دیدگاهی عمیق و تحلیلی از جایگاه منحصربه فرد باستر کیتون در سینمای صامت، نبوغ او در داستان گویی تصویری و تأثیرات ماندگار فیلم بر کمدی و سینمای جهان را ارائه می دهد. در ادامه، به جزئیات این فیلم از شناسنامه و داستان گرفته تا تحلیل های هنری و جایگاه آن در تاریخ سینما خواهیم پرداخت.

شناسنامه فیلم ژنرال (۱۹۲۶): اطلاعات کلیدی

فیلم ژنرال (The General) در سال 1926 توسط باستر کیتون و کلاید براکمن کارگردانی شد. این اثر ماندگار، نه تنها به خاطر کارگردانی و بازیگری کیتون، بلکه به دلیل نوآوری های فنی و روایت گری منحصر به فردش، جایگاه ویژه ای در تاریخ سینما پیدا کرده است. جدول زیر، اطلاعات اصلی این فیلم را ارائه می دهد:

عنوان اصلی	سال تولید	کارگردانان	بازیگران اصلی	ژانر	مدت زمان	کشور سازنده
The General	1926	باستر کیتون، کلاید براکمن	باستر کیتون (جانی گری)، ماریون مک (آنابل لی)	کمدی، اکشن، ماجراجویی (صامت)	78 دقیقه (نسخه های مختلف ممکن است کمی متفاوت باشند)	ایالات متحده آمریکا

این فیلم با تکیه بر توانایی های بی نظیر باستر کیتون در کمدی فیزیکی و صحنه آرایی های دقیق، توانست استاندارد جدیدی را برای فیلم های اکشن و کمدی در دوران صامت تعریف کند. انتخاب سال 1926 برای تولید این فیلم، آن را در اوج دوران سینمای صامت قرار می دهد، درست پیش از آنکه صدا به سینما وارد شود و فرم فیلمسازی را دگرگون کند. ژنرال به عنوان یکی از واپسین شاهکارهای تمام عیار عصر صامت، اهمیت تاریخی فراوانی دارد.

داستان فیلم ژنرال: تعقیب و گریز بر روی ریل ها

داستان فیلم ژنرال در بستر جنگ داخلی آمریکا رخ می دهد و محور آن، حول زندگی مهندس قطاری به نام جانی گری می چرخد. جانی گری، مردی ساده دل و عمیقاً عاشق است؛ نه فقط عاشق آنابل لی، دختری که دلباخته اوست، بلکه عاشق لوکوموتیو محبوبش که ژنرال نام دارد و برایش حکم فرزندی را پیدا کرده است. این دو عشق، موتور محرکه اصلی داستان و منبع کشمکش ها و ماجراجویی های جانی هستند.

با آغاز جنگ داخلی آمریکا، جانی برای پیوستن به ارتش کنفدراسیون داوطلب می شود. اما مقامات ارتش، به دلیل مهارت بی نظیر او در هدایت لوکوموتیو و نقش حیاتی او در سیستم حمل و نقل ریلی، درخواستش را رد می کنند. او را بیش از یک سرباز معمولی، برای کشورش ارزشمند می دانند. این تصمیم، به اشتباه توسط آنابل لی و خانواده اش به عنوان بزدلی تعبیر می شود و آنابل او را از خود می راند، که این اتفاق جانی را در شوکی عمیق فرو می برد و از او فاصله می گیرد. جانی بدون درک دلیل واقعی رد شدن از ارتش، احساس می کند هم از معشوقه و هم از کشورش طرد شده است.

در ادامه داستان، گروهی از جاسوسان نیروهای شمالی با نفوذ به خطوط دشمن، لوکوموتیو ژنرال را به همراه آنابل لی که به طور تصادفی در یکی از واگن ها جا مانده، می ربایند. این سرقت، آغازگر یک ماجراجویی حماسی و کمدی برای جانی می شود. او که نمی تواند دو عشق زندگی اش را از دست رفته ببیند، به تنهایی و بدون کمک ارتش، برای بازپس گیری ژنرال و نجات آنابل لی به تعقیب نیروهای شمالی می پردازد. این تعقیب و گریز بر روی ریل ها، هسته اصلی اکشن فیلم را تشکیل می دهد.

جانی در طول این مسیر پرفراز و نشیب، با مجموعه ای از موقعیت های خنده دار و در عین حال خطرناک روبرو می شود. او با هوش و ذکاوت خود، از هر مانعی عبور می کند و صحنه هایی فراموش نشدنی از کمدی فیزیکی و بدل کاری های نفس گیر را خلق می کند. داستان، با وجود لحظات کمدی فراوان، هیچ گاه جدیت موقعیت جنگی و اهمیت عملیات جانی را کم اهمیت جلوه نمی دهد و تعادلی بی نظیر بین کمدی و درام برقرار می کند. پایان فیلم، با پیروزی جانی در بازپس گیری لوکوموتیو و نجات آنابل لی، اوج درخشش او را در مقام یک قهرمان نشان می دهد.

فیلم ژنرال شاهکاری است که با توازن بی نظیر میان کمدی فیزیکی و هیجان اکشن، روایتی جذاب از عشق، وفاداری و قهرمانی فردی در برابر پس زمینه ای تاریخی را به تصویر می کشد.

نبوغ باستر کیتون: کارگردان و کمدین بی همتا

باستر کیتون، ملقب به چهره سنگی بزرگ (The Great Stone Face)، نه تنها یکی از بزرگترین کمدین های تاریخ سینماست، بلکه یک کارگردان، نویسنده و بدل کار بی همتا نیز بود. در فیلم ژنرال، نقش محوری کیتون در تمامی ابعاد ساخت فیلم به وضوح مشهود است. او نه تنها نقش جانی گری را با هنرمندی تمام ایفا می کند، بلکه در مقام کارگردان، مغز متفکر پشت صحنه های پیچیده و نوآورانه فیلم نیز محسوب می شود.

سبک کمدی فیزیکی و چهره خنثی (Deadpan Comedy)

یکی از شاخصه های اصلی نبوغ کیتون، سبک کمدی فیزیکی او بود که با نام Deadpan Comedy شناخته می شود. کیتون توانایی بی نظیری در خلق خنده بدون تغییر حالت چهره داشت. در اوج صحنه های کمدی یا حتی خطرناک، صورت او کاملاً خنثی باقی می ماند، که این تضاد میان واکنش بی تفاوت او و موقعیت های غیرمعمول، به طرز شگفت آوری خنده دار بود. این ویژگی باعث می شد مخاطب به جای تمرکز بر واکنش های احساسی بازیگر، بر خود موقعیت کمدی و نبوغ طراحی آن متمرکز شود.

ژانر کمدی فیزیکی باستر کیتون فراتر از صرفاً حرکات بامزه بود؛ او از فیزیک خود برای روایت داستان، توسعه شخصیت و ایجاد موقعیت های دراماتیک استفاده می کرد. هر حرکت، هر سقوط و هر پرش او، هدفی در پیشبرد داستان داشت و صرفاً برای خنداندن مخاطب نبود. این دقت در طراحی صحنه های کمدی، ژنرال را از سایر کمدی های صامت متمایز می کند.

استنت های خطرناک و واقعی

آنچه نبوغ کیتون را بیش از پیش نمایان می سازد، انجام تمامی استنت های خطرناک و واقعی فیلم توسط خود او بود. در دورانی که خبری از جلوه های ویژه کامپیوتری نبود، کیتون شخصاً در صحنه هایی چون آویزان شدن از لوکوموتیو در حال حرکت، پرش از روی واگن ها، و حتی صحنه های تخریب گسترده، حضور داشت و آن ها را بدون استفاده از بدل کار انجام می داد. این تعهد به واقع گرایی و آمادگی برای به خطر انداختن خود، به هیجان و باورپذیری فیلم می افزود و آن را به اثری بی نظیر تبدیل می کرد. صحنه سقوط پل و تخریب لوکوموتیو که در زمان خود بی سابقه بود، گواه بارز این رویکرد جسورانه است.

کیتون با استفاده از مهارت های فنی و ریاضی خود، صحنه های اکشن را با دقت بالایی طراحی می کرد تا هم خطر را به حداقل برساند و هم حداکثر تأثیر بصری را ایجاد کند. این رویکرد، نه تنها تماشاگر را به وجد می آورد، بلکه تحسین فیلمسازان و مهندسان را نیز برمی انگیخت. فیلمبرداری صحنه های قطار در حال حرکت، با دوربین هایی که گاهی روی خود قطار نصب می شدند، نوآوری های کیتون در کارگردانی را نشان می دهد.

چرا ژنرال اوج هنری کیتون شناخته می شود؟

ژنرال به دلایل متعددی به عنوان اوج هنری باستر کیتون شناخته می شود. این فیلم، تمامی استعدادهای او را به بهترین شکل ممکن به نمایش می گذارد: از کمدی فیزیکی پیچیده و بی نقص گرفته تا مهارت در کارگردانی صحنه های اکشن گسترده و پروداکشن عظیم. کیتون در ژنرال توانست کمدی را با درام جنگی و ماجراجویی ترکیب کند، بدون اینکه یکی فدای دیگری شود.

داستان گویی تصویری کیتون در این فیلم به اوج خود می رسد؛ او با کمترین نیاز به عناوین متنی (Intertitles)، داستان را از طریق حرکات، حالات و رخدادهای بصری روایت می کند. این فیلم نشان می دهد که چگونه یک هنرمند می تواند با حداقل ابزار کلامی، ارتباط عمیقی با مخاطب برقرار کند و روایتی کامل و تأثیرگذار ارائه دهد. پیچیدگی های فنی، حجم عظیم بدل کاری های واقعی و ترکیب استادانه ژانرها، ژنرال را به اثری فراتر از زمان خود و اوج خلاقیت باستر کیتون تبدیل کرده است.

تحلیل هنری و فنی فیلم ژنرال: فراتر از زمان خود

فیلم ژنرال تنها یک کمدی صامت نیست؛ بلکه از نظر هنری و فنی یک اثر پیشرو است که بسیاری از تکنیک ها و رویکردهای سینمایی را سال ها جلوتر از زمان خود به کار گرفت. این فیلم نمونه ای بارز از چگونگی ترکیب دقیق عناصر بصری، کمدی و درام برای خلق یک تجربه سینمایی جامع و تأثیرگذار است.

کارگردانی و دکوپاژ: نوآوری بر روی ریل

باستر کیتون و کلاید براکمن در ژنرال نوآوری های چشمگیری در کارگردانی و دکوپاژ (تقسیم بندی صحنه به نماهای مختلف) به کار بردند. فیلمبرداری صحنه های اکشن با قطارها که خودشان شخصیت های مهمی در داستان هستند، نیازمند برنامه ریزی دقیق و خلاقیت بود. کیتون دوربین را به شیوه های غیرمتعارف در قطارها و اطراف آن ها قرار می داد تا حس سرعت، عظمت و خطر را به مخاطب منتقل کند. استفاده از نماهای بلند (Long Shot) برای نمایش بدل کاری های پیچیده و حفظ اعتبار و واقع گرایی صحنه ها، از جمله ویژگی های مهم کارگردانی اوست.

ریتم و تدوین فیلم نیز در نوع خود هوشمندانه است. علی رغم صامت بودن فیلم، تدوین پرشتاب و همگام با حرکات قطار، حس پویایی و تعلیق را به خوبی منتقل می کند. صحنه های تعقیب و گریز به گونه ای برش خورده اند که تنش و هیجان را به اوج برسانند، در حالی که لحظات کمدی با مکث های حساب شده، فرصت خندیدن را به مخاطب می دهند. این ریتم سازی دقیق، باعث می شود تماشاگر هیچ گاه احساس خستگی نکند و درگیر ماجرا باقی بماند.

توازن کمدی و درام: رقص بر روی لبه شمشیر

یکی از بزرگترین دستاوردهای ژنرال، توانایی کیتون در تلفیق بی نقص لحظات خنده دار با صحنه های جدی و پرتعلیق جنگ است. باستر کیتون هرگز به دنبال کمدی صرف نبود؛ او داستان گو بود و از کمدی به عنوان ابزاری برای برجسته سازی درام و شخصیت پردازی استفاده می کرد. در فیلم، جانی گری با وجود ظاهر کمدین، در موقعیتی بسیار جدی و خطرناک قرار دارد: جنگ داخلی، ربوده شدن عشق زندگی و لوکوموتیو محبوبش.

کیتون با نبوغی خاص، قادر است در میان آتش توپخانه و تعقیب و گریز مرگبار، لحظاتی از کمدی ناب را بگنجاند که نه تنها از جدیت موقعیت نمی کاهد، بلکه آن را پررنگ تر می کند. مثلاً صحنه ای که جانی برای قطع کردن درختان از روی ریل تلاش می کند، همزمان هم خنده دار است و هم خطری جدی را برای او به همراه دارد. این توانایی در حفظ توازن، ژنرال را از یک کمدی صرف متمایز کرده و به اثری با لایه های عمیق تر تبدیل می کند.

مضامین: وفاداری و قهرمانی در میان آشوب

فیلم ژنرال فراتر از یک داستان تعقیب و گریز است و مضامین عمیق تری را نیز در خود جای داده است. وفاداری به وطن، عشق، و فداکاری از جمله این مضامین هستند. جانی گری، با وجود طرد شدن از ارتش، همچنان به کشورش وفادار می ماند و با شجاعت بی نظیری برای بازپس گیری ژنرال و نجات آنابل لی اقدام می کند. فیلم به نوعی، قهرمانی فردی در برابر خشونت و چالش های جنگ را به تصویر می کشد.

همچنین، فیلم با نگاهی طنزآمیز به بوروکراسی و بی تفاوتی ارتش نسبت به توانایی های فردی، نقدی ظریف را ارائه می دهد. جانی که توسط ارتش نادیده گرفته شده بود، در نهایت با اقدامات شخصی خود، به یکی از مهم ترین قهرمانان جنگ تبدیل می شود و با این کار، ارزش یک نفر را در میان هرج و مرج جنگی نشان می دهد. این مضامین، فیلم را از نظر محتوایی غنی تر کرده و به آن عمق می بخشند.

استفاده از جلوه های ویژه عملی و فیلمبرداری واقع گرایانه

یکی از مشهورترین صحنه های ژنرال، سقوط پل و تخریب لوکوموتیو است که در زمان خود بی سابقه بود و هنوز هم مورد تحسین قرار می گیرد. این صحنه، کاملاً عملی و بدون استفاده از جلوه های ویژه مصنوعی (که در آن زمان وجود نداشتند) انجام شد. کیتون برای این صحنه یک پل واقعی و یک لوکوموتیو واقعی را در رودخانه سقوط داد. این رویکرد، نه تنها نشان دهنده جاه طلبی های فنی کیتون بود، بلکه به واقع گرایی و هیجان بی نظیری به فیلم بخشید.

فیلمبرداری واقع گرایانه و توجه به جزئیات تاریخی نیز از نقاط قوت ژنرال است. لوکیشن های طبیعی، یونیفرم های دقیق و تجهیزات جنگی بازسازی شده، باعث می شوند مخاطب خود را در فضای جنگ داخلی آمریکا احساس کند. کیتون به جای ساخت دکورهای پرهزینه، از مناظر طبیعی و واقعی برای خلق صحنه های حماسی استفاده کرد که به حس مقیاس و عظمت فیلم می افزاید. این دقت در جزئیات، در کنار بدل کاری های واقعی و کارگردانی نوآورانه، ژنرال را به اثری بی بدیل و فراتر از زمان خود تبدیل می کند.

جایگاه ژنرال در تاریخ سینما و میراث آن

فیلم ژنرال در زمان اکران اولیه خود در سال 1926، با استقبال چندان گرمی از سوی منتقدان مواجه نشد. بسیاری آن را بیش از حد جدی برای یک کمدی کیتون می دانستند و صحنه های جنگی را نامناسب برای لحن او می پنداشتند. اما با گذشت زمان و با نگاهی دوباره به تاریخ سینما، ارزش هنری و فنی این فیلم به تدریج نضج گرفت و تحسین های گسترده ای را به خود جلب کرد. امروزه ژنرال به عنوان یکی از برجسته ترین و مهم ترین فیلم های تاریخ سینما شناخته می شود و جایگاه ویژه ای در میان آثار کلاسیک دارد.

ارجاع به فهرست های معتبر سینمایی

اهمیت ژنرال در فهرست های معتبر سینمایی جهان به وضوح منعکس شده است:

• بنیاد فیلم آمریکا (AFI): این فیلم در فهرست ۱۰۰ سال… ۱۰۰ فیلم به انتخاب بفا در بازبینی سال ۲۰۰۷، در رده هجدهم بهترین فیلم های تاریخ سینما قرار گرفت. این رتبه، جایگاه بی نظیر آن را در سینمای آمریکا نشان می دهد.
• فهرست ملی ثبت فیلم (National Film Registry): در سال ۱۹۸۹، کتابخانه کنگره آمریکا فیلم ژنرال را به دلیل اهمیت فرهنگی، تاریخی و زیبایی شناختی در فهرست ملی ثبت فیلم قرار داد تا برای آیندگان حفظ و نگهداری شود.
• سایر فهرست های معتبر: بسیاری از مجلات و وب سایت های سینمایی معتبر، ژنرال را در میان برترین فیلم های تاریخ سینما، بهترین کمدی ها و مهم ترین آثار دوران صامت قرار داده اند. وب سایت «سایلنت اِرا» که به فیلم های صامت می پردازد، این فیلم را در فهرست ۱۰۰ فیلم برترِ دوران صامت آورده است.

نقل قول هایی از منتقدان برجسته

منتقدان برجسته سینما در سال های اخیر به تحسین این فیلم پرداخته اند. راجر ایبرت، منتقد مشهور آمریکایی، ژنرال را یکی از ۱۰ فیلم برتر تاریخ سینما می دانست و آن را کمدی/درامی خارق العاده توصیف کرده است. او نبوغ کیتون در ترکیب کمدی فیزیکی با جدیت داستان و صحنه های اکشن را ستایش می کرد. بسیاری دیگر از منتقدان نیز بر واقع گرایی، بدل کاری های خیره کننده و رویکرد نوآورانه کیتون در روایت گری تصویری تأکید کرده اند.

تأثیر ژنرال بر فیلمسازان و کمدین های بعدی نیز غیرقابل انکار است. بسیاری از کمدین های فیزیکی و کارگردانان فیلم های اکشن، از باستر کیتون و ژنرال الهام گرفته اند. دقت در طراحی صحنه ها، استفاده از بدل کاری های واقعی و روایت گری از طریق تصویر، آموزه هایی است که از این فیلم به نسل های بعدی منتقل شده است. صحنه مشهور کیتون که از پنجره لوکوموتیو وارد می شود و با یک پرش دقیق روی واگن قرار می گیرد، بارها در فیلم ها و انیمیشن های دیگر بازسازی یا به آن اشاره شده است.

این فیلم پس از گذشت نزدیک به یک قرن، همچنان مورد توجه و بحث قرار می گیرد، زیرا از زمان و زبان فراتر رفته است. ژنرال یک کلاسیک بی زمان است که نه تنها نمونه ای بی نظیر از هنر کمدی صامت را به نمایش می گذارد، بلکه قدرت داستان گویی سینمایی را بدون نیاز به دیالوگ نشان می دهد. این پایداری و قدرت تأثیرگذاری، میراث واقعی باستر کیتون و فیلم ژنرال است که نسل ها را در سراسر جهان سرگرم و الهام بخشیده است.

رفع ابهام: تفاوت ژنرال ۱۹۲۶ و ژنرال ۱۹۹۸

همانطور که در مقدمه اشاره شد، برای بسیاری از علاقه مندان به سینما ممکن است ابهام یا سردرگمی در مورد فیلم ژنرال وجود داشته باشد، چرا که دو فیلم کاملاً متفاوت با این عنوان ساخته شده است: یکی شاهکار صامت باستر کیتون در سال ۱۹۲۶ و دیگری اثری از جان بورمن در سال ۱۹۹۸. این بخش به منظور رفع هرگونه ابهام، به تفاوت های اساسی این دو فیلم می پردازد تا مشخص شود که محور بحث ما در این مقاله، صرفاً نسخه صامت و کلاسیک باستر کیتون است.

ژنرال (The General) محصول ۱۹۹۸ به کارگردانی جان بورمن

فیلم ژنرال محصول سال ۱۹۹۸، به کارگردانی جان بورمن، اثری در ژانر جنایی و بیوگرافی است. این فیلم، بر اساس زندگی واقعی مارتین کیهیل، یک گانگستر بدنام ایرلندی در دهه های ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰ ساخته شده است. داستان به زندگی پر فراز و نشیب کیهیل، سرقت های او، درگیری هایش با پلیس و نفوذش در دنیای جرم و جنایت دوبلین می پردازد. این فیلم به صورت سیاه و سفید فیلمبرداری شده تا حس و حال دوران و فضای سرد و خشن داستان را القا کند و لحنی جدی و دراماتیک دارد.

بازیگر اصلی این فیلم برندان گلیسون در نقش مارتین کیهیل است که توانست با بازی قدرتمند خود، شخصیتی پیچیده و کاریزماتیک از این گانگستر به نمایش بگذارد. فیلم بورمن، نگاهی به پدیده جرم و جنایت، فساد و پیامدهای آن در جامعه ایرلند ارائه می دهد و از این منظر، یک درام جنایی سنگین محسوب می شود.

تفاوت های اساسی

تفاوت های بین دو فیلم ژنرال بسیار عمیق و در تمامی جنبه ها مشهود است:

1. سال ساخت و دوران سینمایی: فیلم ۱۹۲۶ یک فیلم صامت از دوران کلاسیک هالیوود است، در حالی که فیلم ۱۹۹۸ یک فیلم ناطق و از سینمای معاصر محسوب می شود.
2. ژانر: ژنرال کیتون یک کمدی-اکشن-ماجراجویی است که بر پایه کمدی فیزیکی و بدل کاری های واقعی استوار است. در مقابل، ژنرال بورمن یک درام جنایی-بیوگرافی است که به زندگی واقعی یک گانگستر می پردازد و لحن تاریک تر و جدی تری دارد.
3. داستان و محتوا: داستان فیلم کیتون در بستر جنگ داخلی آمریکا و حول محور یک مهندس قطار و لوکوموتیو اوست. در حالی که داستان فیلم بورمن در دوبلین معاصر رخ می دهد و به زندگی یک شخصیت واقعی جنایتکار می پردازد.
4. هدف و پیام: هدف فیلم کیتون سرگرم کردن مخاطب با ترکیبی از کمدی و هیجان، در کنار نمایش قهرمانی فردی و عشق است. فیلم بورمن بیشتر به نقد اجتماعی، بررسی پدیده جرم و جنایت و نمایش ابعاد روانشناختی یک شخصیت واقعی می پردازد.
5. کارگردان و سبک: باستر کیتون به سبک کمدی فیزیکی و «چهره سنگی» مشهور است، در حالی که جان بورمن یک کارگردان جدی تر با آثاری چون رهایی (Deliverance) و اکس کالیبر (Excalibur) شناخته می شود.

بنابراین، با وجود تشابه اسمی، این دو فیلم کاملاً مستقل و متفاوت هستند و شاهکار کمدی صامت، نسخه ی باستر کیتون در سال ۱۹۲۶ است. جستجوگران و علاقه مندان به سینما باید به این تفاوت مهم توجه داشته باشند تا از هرگونه سردرگمی در شناسایی و تماشای اثر مورد نظر خود جلوگیری شود.

نتیجه گیری: دعوتی به تماشای یک کلاسیک ماندگار

فیلم ژنرال (The General) باستر کیتون، اثری فراتر از زمان خود است که نه تنها یک لحظه مهم در تاریخ سینمای صامت محسوب می شود، بلکه به عنوان یک درس بزرگ در کمدی، کارگردانی و داستان گویی تصویری باقی مانده است. این فیلم، ترکیبی هنرمندانه از اکشن، کمدی و درام است که با نبوغ باستر کیتون در بازیگری بی نظیر با چهره خنثی و انجام بدل کاری های خیره کننده، به اوج خود می رسد.

ارزش های هنری و تاریخی ژنرال، از نوآوری های کیتون در فیلمبرداری و تدوین صحنه های قطار گرفته تا توازن بی بدیل میان خنده و تعلیق، آن را به اثری ماندگار تبدیل کرده است. این فیلم نه تنها در فهرست های معتبر سینمایی جایگاه ویژه ای دارد، بلکه الهام بخش بسیاری از فیلمسازان و کمدین های پس از خود بوده است.

تماشای ژنرال، تجربه ای منحصربه فرد و بی زمان است که هر علاقه مند به سینما، از مبتدی تا پژوهشگر حرفه ای، باید آن را در کارنامه خود داشته باشد. این فیلم یادآور این نکته است که قدرت روایت و هنر بصری، حتی بدون کلام، می تواند مرزهای زبان و زمان را درنوردد و پیامی جهانی را منتقل کند. اگر به دنبال کشف ریشه های کمدی مدرن و درک عمق هنر سینمایی هستید، تماشای معرفی فیلم ژنرال (The General) باستر کیتون، نقطه ای عالی برای شروع است.