از آسیب دیدن در ورزش وحشت نکنید

تروماتولوژیست روس در مقاله ای به آسیب های ورزشی پرداخته است.

به گزارش ساز ایرانی و به نقل از ژورنال اسپورت، علیشیر زهیروف تروماتولوژیست یا ضربه شناس در کلینیک SM با آسیب های ورزشی مختلفی روبرو شده است. خیلی از این آسیب ها در طول تمرینات ورزشی برای فرد رخ داده است. به نظر می رسد او چیزهای زیادی در مورد آسیب دیدگی در ورزش می داند. این آسیب شناس نکات کلیدی را در مورد آسیب های ورزشی می گوید:

بیشترین فراوانی

آسیب پذیرترین اجزای بدن برای ورزشکاران به ترتیب زانو، مفصل مچ پا، شانه ها، دست ها و در نهایت آرنج هستند. بسیاری از آسیب ها و بیماری های سیستم اسکلتی عضلانی به طور مستقیم به نوع ورزش فرد بستگی دارد: مثلا آرنج برای تنیس بازان و ورزشکاران گلف و زانو برای دوندگان نقاط آسیب پذیری هستند.

یکی دیگر از آسیب های رایج، پارگی تاندون آشیل است که در پرش های بلند و بازیکنان بسکتبال و فوتبال رخ می دهد. این مصدومیت در افراد مسن تر نیز بیشتر رخ می دهد چون با افزایش سن، بافت های بدن (از جمله تاندون ها و مفاصل) فرسوده می شوند که خطر آسیب دیدگی را افزایش می دهند.

آسیب های ورزشی معمولاً در موارد زیر دیده می شود:

ماهیچه ها
رباط ها
تاندون ها
مفاصل
استخوان ها

تفاوت در چیست؟ همه چیز بسیار ساده است.

– ماهیچه ها دقیقاً همان چیزی هستند که در طول تمرینات قدرتی از آنها استفاده می کنیم. گروه خاصی از اندام ها که از بافت ماهیچه ای تشکیل شده و وظیفه حرکت را بر عهده دارند و بدن ما را در وضعیت عمودی نگه می دارند. به مجموعه ماهیچه های بدن «مجموعه عضلانی» می گویند.

– رباط ها عناصر اتصال دهنده خاصی هستند که استخوان ها را در کنار هم نگه می دارند و از دررفتگی جلوگیری و حرکات ما را تسریع می کنند. آسیب به رباط ها باعث شل شدن مفاصل می شود. گاهی اوقات رباط ها به سادگی پاره می شوند که نیاز به ترمیم دارند.

– تاندون ها بر خلاف تصور رایج، رباط نیستند. اگر رباط ها استخوان ها را کنار هم نگه می دارند، تاندون ها برای اتصال ماهیچه ها به استخوان ها مورد نیاز هستند. آنها به خم شدن  مفاصل کمک می کنند.

– مفاصل  مجموعه متحرک استخوان ها هستند. سطوح آنها با غضروف بادوام خاصی پوشیده شده است و همیشه یک شکاف کوچک بین غضروف های استخوان های مفصل وجود دارد – حفره ای پر از مایع سینوویال، که غضروف های مفصلی را روان  و مرطوب می کند.

– و در نهایت استخوان ها. ناخوشایندترین اتفاقی که ممکن است برای آنها بیفتد این است که استخوان ها بشکنند. اغلب این اتفاق در هنگام سقوط های ناموفق رخ می دهد. حداقل ترین آسیب یک ترک روی استخوان است و حداکثر  شکستگی است.

تشخیص صدمات

چه علایمی نشان دهنده آسیب است؟ درد، تورم، قرمزی ناحیه آسیب دیده، اختلال در عملکرد عضلات یا رباط ها مهمترین علایمی هستند که نشان از مصدومیت فرد دارند. هنگامی که یک مفصل آسیب می بیند، ممکن است تغییر شکل داده که به راحتی مشخص است.

در صورت مشاهده این علایم، حتما با یک تروماتولوژیست ارتوپد مشورت کنید. متاسفانه افراد بلافاصله پس از رگ به رگ شدن یا پارگی  به متخصص مراجعه نمی کنند و منتظر هستند تا قسمت آسیب دیده خود به خود درمان شود در نتیجه، هیچ اتفاق خوبی نمی افتد و ممکن است آسیب دیدگی بیشتر شود.   

برای تعیین ماهیت آسیب و شدت آن، پزشک ممکن است درخواست MRI برای بیمار تجویز کند. همه چیز بستگی به این دارد که پزشک به چه آسیب خاصی مشکوک است.

انتخاب گزینه های درمانی

روش درمان پس از تشخیص مشخص می شود. مثلا رباط ها و تاندون ها با استفاده از تکنیک هایی مانند آرتروسکوپی یا تزریق درمانی به هم دوخته می شوند و مفاصل آسیب دیده ترمیم می شوند. اگر استخوان شکسته شود، پزشک می تواند استیوسنتز را انجام دهد – قطعات استخوان را با استفاده از فیکساتور مخصوص جمع آوری کند، ایمپلنت را انجام دهد یا اگر یک ترک کوچک روی استخوان رخ داده است، به سادگی پا را گچ می گیرند. 

گاهی اوقات به جای جراحی باید محافظه کارانه  عمل کرد. به عنوان مثال، “آرنج تنیس بازان” با یک ارتز (یک دستگاه ثابت کننده خاص) و داروهایی که درد و التهاب را تسکین می دهند، درمان می شود.

در پایان، من می خواهم همه را تشویق کنم: تقریباً هر آسیب ورزشی قابل درمان است اما باید در اسرع وقت به پزشک مراجعه کنید. فقط یک پزشک می تواند تشخیص صحیح را انجام دهد و گزینه درمانی مناسب را ارایه دهد.

پایان خبر ساز ایرانی